هوش مصنوعی: به خاطر آن‌که زیاد درگیر نایابی و سختی‌های زندگی شدم، هم انرژی‌ام از دست رفت و هم آرامش و استقامت‌ام.

هوش مصنوعی: هرچند که عشق تو مثل آتشی در دلم می‌سوزد، اما نمی‌خواهم این احساس را برای دیگران آشکار کنم و حتی به زبان هم نیاورم.

هوش مصنوعی: من چگونه خودم را به تو تقدیم کنم در حالی که سر و وضع من لایق نیست حتی اگر من را پیش سگان بیندازی.

هوش مصنوعی: اگر لبخند زیبای تو بر لبان ظاهر شود، حتی یک پوست نمی‌تواند آن را بپوشاند و دل‌های تنگ‌دل از خوشحالی و شگفتی خواهند شکست و مانند غنچه‌هایی که از شادی باز می‌شوند، باز خواهند شد.

هوش مصنوعی: اگر تو نخواهی مرا بشناسی و نام و نشانی از من در زندگی‌ات نباشد، حتی اگر به نام غلامی یاد شوم، در صفحات این دنیا محو و گم می‌شوم.

هوش مصنوعی: در نزد تو، حتی خاکِ راه هم به اندازه‌ی محبت و زیبایی‌ات ارزش ندارد، حتی اگر تمام مال و منال و جان خود را هم فدای دوست داشته باشم.

هوش مصنوعی: کی می‌توانم خبر خوشی از دیدار کسی که به آن دل‌بسته‌ام بگیرم، در حالی که او در غم و اندوه به سر می‌برد؟ ای کاش این وصل برایم ممکن شود.