ای فلک! منِ خسته [هرگز] از تو شاد نشده‌ام. / ای فلک! پس چه هنگام من خسته شاد می‌شوم؟

ای حکیم، به من بی‌چاره و درمانده نگو که همچون مجنون شده‌ام چرا که من بیش از مجنون غم و داغ حسرت چشیده‌ام

من با اینکه مانند آب و باد به همه‌جا رفتم اما هنوز به غباری که از خاک رهش برمی‌خیزد هم نرسیده‌ام

با اینکه همچین تاس بازی دائم به دنبال مراد بودم اما غم هرگز از شش‌گوشهٔ قلبم خارج نشد

چه کسی مانند اهلی از در خانهٔ زیبارویان مرا با سنگ دور می‌کند وقتی که من مانند سگ خانه‌زادی در کوچهٔ نوغزالان خانه‌ کرده‌ام.