هوش مصنوعی: از این چمن بیرون رفتیم و هیچ چیزی نگفتیم، اما در دل خود بخاطر صدای جالبی که شنیدیم، سخن‌های زیادی وجود داشت.

هوش مصنوعی: ما در این باغ خوشی زندگی می‌کنیم، اما به خاطر بدبختی و ستم روزگار، مانند غنچه‌ای دلتنگ هستیم که هرگز نتوانسته شکوفا شود.

هوش مصنوعی: همه‌جا برای دیگران مفید بودیم و چهره‌ای از صداقت و خلوص به نمایش گذاشتیم، اما با وجود این، هیچ‌گاه غم و اندوه از چهره‌مان محو نشد.

هوش مصنوعی: من و یارم، که در آن شب سوزان و بی‌دل به هم نزدیک بودیم و در آغوش هم خواب نرفتیم.

هوش مصنوعی: ناراحت نباش اگر به دلخواهت نرسیدی، رها کن این اندوه را؛ چون ممکن است که دوباره به دنبال دل خوشی‌ها بیفتی.