هوش مصنوعی: اگر تو خواهان زندگی و وجود من هستی، من جانم را برای تو در آستین دارم؛ و اگر هم که سرم بر زمین باشد و تسلیم شده باشم، باز هم جز این را نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: بهشتی و لذت‌های دنیوی برایم بسیار کم است. من از یکی به شما امید دارم و از دیگری نیز منتفع می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر فرشته‌ای چون آدم به تو سجده کند، جایز است؛ زیرا من نیز خاک پای تو را بر پیشانی خود دارم.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم مثل صیدی که گرفتار شده‌ام، از جاذبه‌ی ابروی زیبا فرار کنم؛ زیرا در هر گوشه، دام‌هایی از فریب و فتنه منتظر نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر در دل شب تاریک غمت راه را گم کند، من چراغی در دست دارم که از ناراحتی و اندوه قلبی‌ام روشن شده است.

هوش مصنوعی: دوستی و نزدیکی به محبوب، برای من آرزویی است که حتی اگر سال‌ها طول بکشد، باز هم ارزشمند است. من از عقل و درک خود، برای رسیدن به این آرزو بهره‌ می‌برم.

هوش مصنوعی: به افسوس من چه می‌کنی، در حالی که من خود در دل غم و اندوه به سر می‌برم و مانند کشتزاری هستم که خوشه‌های زیادی دارم.