هوش مصنوعی: من به خاطر بی‌پناهی خود یا دردهایی که در دل دارم، از غصه‌های تو سوخته‌ام، یا به خاطر نقدهای بی‌رحمانه دیگران دچار رنج و سوزش هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و رنجی که در دل دارم و همچنین آتش درونم، تا حدی که برای دیگران می‌سوزم، برای خودم نمی‌سوزم.

هوش مصنوعی: ای یوسف، زیبایی‌ات را به من نگاهی بیفکن. مهلت بده که من از حسرت وصال تو مانند چنان بید، در سوز و گدازم.

هوش مصنوعی: چرا معصومیت و زیبایی را به من نسبت می‌دهند در حالی که تو در کنار من نیستی؟ این چه بی‌عدالتی است! من از عشق نامحرمان می‌سوزم.

هوش مصنوعی: من همچون شمعی هستم که از وجود خود نمی‌سوزد، بلکه از درد و ناراحتی‌های عمیق خود می‌سازم. این التیام و مرهمی که من بر داغ‌های خود می‌زنم، سبب می‌شود که حسرت‌های دیگران بیشتر و بیشتر بر جانم بسوزد.