هوش مصنوعی: اگر عالمیان از عشق ما رنج ببرند و دلی بشکنند، ما نیز با افتخار این درد را تحمل می‌کنیم. دل خود را هم برای عشق جهان می‌دهیم و از این درد بی‌نهایت نمی‌هراسیم.

هوش مصنوعی: در نزد ما، از شوق و خوشحالی، احساس غم لذت‌بخش‌تر است، تا اینکه بخواهیم به دیگران بگوییم شادند و ما در غم به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: ما به نوشیدن مشغولیم و از دل مشغولی‌های مرگ و زندگی آزادیم، زیرا که از جام جمشید آب زندگی را می‌نوشیم.

هوش مصنوعی: ما که به خاطر سرمستی خودمان لب بسته‌ایم، اگر هم با صدای صراحی (ظرف شراب) به ما اشاره‌ای شود، مانند جم (شخصیتی که به شراب علاقه داشت) به سرعت خونش را می‌نوشیم.

هوش مصنوعی: اگر دل ما در جمع معشوقان و می‌گساری قطع شد، اشکالی ندارد، چون برای کاهش غم و اندوهمان فقط به نوشیدن شراب احتیاج داریم.

هوش مصنوعی: ما از آلودگی‌ها و تأثیرات دیگران پاک و زلال شده‌ایم، بنابراین صحبت نکن که ما در اثر حرف‌های تو به هم می‌ریزیم و دچار اختلال می‌شویم.

هوش مصنوعی: اگر با رقبای خود دوستی و صمیمیت نداشته باشیم، چه اشکالی دارد که ما مانند آهوهای بیابان در عشق هستیم و از حمله سگ‌ها می‌ترسیم.