هوش مصنوعی: دیشب وقتی تنها شدم، به خاطر زیبایی‌اش سجده کردم. ناگهان، آن شمع نورانی ظاهر شد و من شرمسار شدم.

هوش مصنوعی: در نهایت، قلب خود را به من سپرد، هرچند که سال‌ها در جستجوی دل‌ها بودم.

هوش مصنوعی: من همان ذره‌ای هستم که بدون نام و نشانی وجود دارم، اما با محبت و توجه تو، ای خورشید، به وجود آمدم و نمایان شدم.

هوش مصنوعی: زمان آن فرا رسیده که به میکده بروم، زیرا دیگر نمی‌خواهم به خاطر عمر بیهوده‌ای که داشتم، در هر جایی سرگردان باشم.

هوش مصنوعی: اگر از کعبه به عنوان یک حاجی یاد نکنم، نباید بگویم که من خدمتگذار میکده بوده‌ام، چرا که به بیابان رفته‌ام.