هوش مصنوعی: من از پذیرش نظرات دیگران خسته و دلزده شده‌ام، اما اگر تو آن‌ها را رد کنی، این برای من به معنای قبول کردن است.

هوش مصنوعی: چشمانم به زیبایی تو می‌نگرد و نمی‌توانم از آن چشم‌فریب دور شوم. اما می‌دانم که نگاه کردن به آن، کار بیهوده‌ای است.

هوش مصنوعی: برو و از من دور باش، چرا که حتی سایه محبت خودت هم دیگر برایم خوشایند نیست و دلم از آن نیز خسته شده است.

هوش مصنوعی: ای گریه، لحظه‌ای صبر کن! من چند روزی در این خانه هستم و ممکن است از من نشانه‌ای باقی بماند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ناامیدی خود از نامه‌ای که نوشته شده اشاره می‌کند و می‌گوید که از این نامه سیاه هیچ امیدی ندارد. اگر امیدی هم وجود داشته باشد، آن ناشی از لطف و محبت پیامبر است که ممکن است او را دلگرم کند. در واقع، شاعر به نوعی به بی‌نتیجه بودن تلاش‌ها و نیاز به حمایت معنوی اشاره می‌کند.