هوش مصنوعی: اگر شبی آن شمع، که زیبایی‌اش درخشش ماه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، نقاب از چهره‌اش بردارد، در آن صورت وجودش به قدری radiant است که حتی نور خورشید هم در برابرش محو می‌شود و محسوس نخواهد بود.

هوش مصنوعی: کوه بیستون با ناله‌های عاشقانه، انسان را به زمین می‌زند و این روز، روز عشق است، نه تنها روز خوشی و مستی از نوشیدن شراب.

هوش مصنوعی: اگر از طوفان غیرت غافل باشی و در عشق غرق شوی، مانند حبابی خواهی بود که باد خودپسندی را به سینه می‌کشد.

هوش مصنوعی: هر بار که آن ماه دور می‌نوشد، به دیگران جرعه‌ای می‌دهد، اما من از غیرت خودم محاصره‌ام کرده‌ام و دل‌هایمان مانند کباب در آتش سوزان شده است.

هوش مصنوعی: مدعی به ما مانند ماری است که ظاهرش فریبنده و زیباست، اما باطنش پر از زهر و سمی است. در حالی که ما مانند گنجی درون، از درون پُر از زندگی و سرشار هستیم، اما از بیرون به نظر خراب و ویران می‌آییم.

هوش مصنوعی: اگر دل من به اندازه‌ای سوزان باشد که به شباهت دوزخ بماند، آنگاه آتش دوزخ از کنار من در حال عذاب و رنج خواهد بود.

هوش مصنوعی: چشمی که احساس آرامش را در خواب ببیند، در واقع در بیداری هیچ آسایش و رضایتی را تجربه نخواهد کرد. اگر دل و چشمانش خسته باشند، فقط در خواب می‌توانند آرامش پیدا کنند.