هوش مصنوعی: وقتی که با محبت خود مرا به زنجیر کشیده‌ای، باید دیوانگی‌هایم را ببخشی.

هوش مصنوعی: من هر جا که بروم، احساس گناه نمی‌کنم، زیرا تو هر لحظه با احساسات و عشق خود، شعله‌های شوق و آرزوهای من را روشن می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر از من دیوانه نیکی یا بدی را دیدی، نگران نباش و در ذهنت چیزی ناخوشایند یا زیبا در مورد من ثبت نکن.

هوش مصنوعی: چشمان من به قدری روشن و بیناست که هیچ چیزی جز خاک در آستان تو را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: چی می‌توانم پنهان کنم از تو، که تو به خوبی می‌دانی؟ داغی که درون قلبم دارم و اشکی که در چشمانم پدیدار است، همه چیز برای تو مشخص است.

هوش مصنوعی: برای من، ای پری، زخم تیر تو چه نیازی است؟ تو برای من به مانند تیر و نیزه‌ای هستی که جراحت‌ام می‌کند و خارهای بیابان من را می‌زنند.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم از درگاه تو فاصله بگیرم، مگر این‌که روزی مرگ جا را برایم خالی کند.