اهلی شیرازیشمارهٔ ۷۵
ز فتراک‌ِ سوارِ من ، چه معراجی است آهو را
سرِ آن آهویی گردم ، که قربان می‌شود او را
نکوخویی ز خوبان ، رشکِ عاشق بار می‌آرَد
از آن نیکویان دل می‌دهم خوبان بدخو را
به محراب دعا ابروی او می‌جویم و چون من
دعاگویی‌ست در هر گوشه آن محراب ابرو را
کنون سختست محرومی که بعد از آشنایی‌ها
سر بیگانگی با من بود آن سرو دلجو را
از آن یوسف چو یعقوبم کجا روشن شود دیده
که بویی هم دریغ آید ز من آن عنبرین‌بو را
دل من گر پریشان شد مبادا زلفش آشفته
سر چوگان سلامت باد اگر زخمی رسد گو را
به یاد وصل او اهلی مکن افغان که در بزمش
ملک چون درنمی‌گنجد که یاد آرد سگ کو را
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
حاشیه ها
1402/11/23 13:01
سیدمحمد جهانشاهی
ز فتراک‌ِ سوارِ من ، چه معراجی است آهو را