هوش مصنوعی: قبل از اینکه این گرد و غبار وجود بر روی ما نشیند، چشم پاک ما به زیبایی تو خیره شده بود.

هوش مصنوعی: دیگران به خاطر غم تو، ای گل، مثل سروهایی آزاد هستند و زیبایی چهره‌ات جز خس و خاشاک ما را نمی‌سوزاند.

هوش مصنوعی: ای شمع، تو آتشی و ما شبیه پروانه‌ایم که دور آتش می‌چرخیم. اما هیچ‌کس جز دل شجاع ما به این آتش نزدیک نمی‌شود.

هوش مصنوعی: غیر از شمع، هیچ‌کس در میان حضار دلش به حال ما نسوخت. در دل خوبان، آه سوزناک ما جایی ندارد.

هوش مصنوعی: جان بیماران را جز مرگ چاره‌ای نیست، اگر مرگ برای دیگران سم به حساب آید، برای ما مانند تریاک است.

هوش مصنوعی: ما در این دنیای زیبا، به خاطر یاد لاله‌رویا، بر روی زمین به خاک افتاده‌ایم تا دوباره گل‌ها از خاک ما بروید.

هوش مصنوعی: نگران نباش، ای اهلی، از زخم‌های سینه‌ات. چون سرانجام برکت عشق یوسف جان، از چاک لباس ما بیرون خواهد آمد.