اهلی شیرازیشمارهٔ ۶۸
پیش از آن کین گرد هستی سر زند از خاک ما
با رخ خوبت نظر می‌باخت چشم پاک ما
دیگران از داغت ای گل همچو سرو آزاده‌اند
برق رخسارت نسوزد جز خس و خاشاک ما
آتش سوزنده‌ای ای شمع و ما پروانه‌ایم
گرد آتش کس نگردد جز دل بی‌باک ما
غیر شمع از اهل مجلس کس دلش بر ما نسوخت
در دل خوبان نگیرد آه آتشناک ما
جان بیماران دل را جز اجل چاره نبود
گر اجل بر دیگران زهرست شد تریاک ما
در گلستان جهان زان روی خاک ره شدیم
تا به یاد لاله‌رویان گل دمد از خاک ما
غم مخور اهلی ز چاک سینه کز اقبال عشق
یوسف جان سر زند آخر ز جیب چاک ما
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.