هوش مصنوعی: این زیبایی و فریبایی را ببین که چگونه شوق و شور را در جان ما به وجود می‌آورد، درست مثل اینکه آتش به رشته‌ای از نور در آسمان تابیده است.

هوش مصنوعی: هرچند که آسمان و ملک از این خاک آلوده نشده‌اند، اما برای فرزندان خاکی، وجود چنین سلطنتی حسرت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: از اندوه زیبایی تو که در آسمان درخشانی حضور داری، قلبم به شدت زخمی شده و دلم پر از غم و حسرت است.

هوش مصنوعی: ای دل زخمی، چرا خاموشی و شکایت می‌کنی از نمک؟ نکنه که حق نمک را ضایع کنی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به‌طور قطع از رازهایی که بین تو و خودت وجود دارد، باخبر باشد. حتی راهی که به دهان تو می‌رسد، روشن نیست که آیا حقیقت دارد یا شک و تیرگی است.

هوش مصنوعی: رسوایی من ناشی از نادانی تو نیست، من خودم ارزش قلبم را می‌دانم؛ پس چه گناهی دارد که مورد قضاوت قرار می‌گیرم؟

هوش مصنوعی: اهلی به قدری شیفته و مجذوب تو است که کعبه، که مقصد نهایی است، از شدت عشق و شوق او به تو، حتی گل‌ها و چیزهای بی‌ارزش مانند خار و علف را نیز می‌شمارد.