اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زلف چو مار او کشد در دهن بلا مرا</p></div>
<div class="m2"><p>چون نروم که مو کشان می کشد اژدها مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>همچو مگس در انگبین کوشش هرزه میکنم</p></div>
<div class="m2"><p>دست ز خویش مگسلم تا تو کنی رها مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>زخم دل از تو تابکی؟ صبر نماند و طاقتم</p></div>
<div class="m2"><p>وه چه کنم مگر دهد صبر و دلی خدا مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>با همه آفتاب من از سر مهر طالع است</p></div>
<div class="m2"><p>هیچ وفا نمی کند طالع بی وفا مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>کوه بلا چو اهلیم گر نه ز غم بیفکند</p></div>
<div class="m2"><p>دست اجل به زور خود کی فکند ز پا مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۶۱

زلف چو مار او کشد در دهن بلا مرا
چون نروم که مو کشان می کشد اژدها مرا
همچو مگس در انگبین کوشش هرزه میکنم
دست ز خویش مگسلم تا تو کنی رها مرا
زخم دل از تو تابکی صبر نماند و طاقتم
وه چه کنم مگر دهد صبر و دلی خدا مرا
با همه آفتاب من از سر مهر طالع است
هیچ وفا نمی کند طالع بی وفا مرا
کوه بلا چو اهلیم گر نه ز غم بیفکند
دست اجل به زور خود کی فکند ز پا مرا

شمارهٔ ۵۹

شمارهٔ ۶۰

زلف چو مار او کشد در دهن بلا مرا

چون نروم که مو کشان می کشد اژدها مرا

همچو مگس در انگبین کوشش هرزه میکنم

دست ز خویش مگسلم تا تو کنی رها مرا

زخم دل از تو تابکی؟ صبر نماند و طاقتم

وه چه کنم مگر دهد صبر و دلی خدا مرا

با همه آفتاب من از سر مهر طالع است

هیچ وفا نمی کند طالع بی وفا مرا

کوه بلا چو اهلیم گر نه ز غم بیفکند

دست اجل به زور خود کی فکند ز پا مرا

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات