هوش مصنوعی: اگرچه ما به برکت او به بلندی‌های آسمان‌ها رسیده‌ایم، اما در واقع ما تنها یک ذره خاکیم و به انتهای همان خاک تعلق داریم.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد نام خود را به گل زیبای گلزار بزند، این ادعا نادرست است؛ زیرا ما چیزی جز یک مشت خاشاک و بی‌ارزش نیستیم و نباید اینگونه سخن بگوییم.

هوش مصنوعی: اگر جان ما از نور ابدی زنده شود، همچون جرقه‌ای جان می‌گیرد و وقتی از آن دور می‌شود، می‌میرد. پس از این غصه و اندوه چه بهره‌ای خواهیم داشت؟

هوش مصنوعی: جایی که خرد و دانایی در اوج خود است، قدرت و توانایی ما نیز به اندازه‌ای است که در برابر عظمت آن همچون مگسی کوچک می‌نماییم. خداوندا، ما چقدر بی‌پروا هستیم!

هوش مصنوعی: در باغ نعمت‌های خداوند، هیچ دلی را آزار نمی‌دهد. ما مثل گل‌هایی هستیم که از دل خود زخم‌ها و دردها را به دوش می‌کشیم.

هوش مصنوعی: خوبان و نیکان در پرچم اقدام خود سر بلند و افتخارآفرین هستند، اما ما مانند شکار شده‌ایم که از بخت بد گرفتار آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به اثر گناهانی که انجام داده‌ایم، زخم خورده‌ایم و دچار درد و رنج هستیم، اما هنوز به محبت و رحمت او وابسته‌ایم و به نوعی به تسکینی که او فراهم کرده، محتاجیم.

هوش مصنوعی: هرچند که ما به واسطه‌ی رحمت خداوند مانند ابر باشیم، اما به خود نبالیم و مغرور نشویم، زیرا ما از هر گونه گناه پاک و بی‌عیب هستیم.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که خداوند ذات و صفاتش فراتر از درک و فهم بشری است. ما هرچقدر هم که بفهمیم و دانش داشته باشیم، باز هم نمی‌توانیم به عمق وجود او پی ببریم و درک واقعی از ذاتش پیدا کنیم. در واقع، قدرت فهم ما محدود است و نمی‌توانیم به تمامی ابعاد معرفت او دست یابیم.