هوش مصنوعی: از رقبایت هزاران درد و رنج برایم وجود دارد، اما غیر از درد ناشی از عشق تو، دردهای دیگری هم دارم که موجب رنج من است.

هوش مصنوعی: مست آن زلف چه باک، اگر سرم برود، زیرا اگر از سر خودم خبر داشته باشم، کافر هستم.

هوش مصنوعی: هرچند که من از یک نگاه تو سوخته‌ام، ولی آیا می‌توانم مانند خورشید به زیبایی‌ات نگاه کنم؟

هوش مصنوعی: بسیاری از نصیحت‌کنندگان هستند که می‌گویند باید به زیبایی‌ها و دل‌انگیزی‌های جهان توجه کنیم. اما چگونه می‌توانم از این زیبایی‌ها چشم‌پوشی کنم، درحالی‌که اگر عقل و درک درست نداشته باشم، با احساسات و چشمانم به زیبایی‌ها نگاه می‌کنم و از آن‌ها لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: شمع با تمام ناراحتی‌اش برای من اشک می‌ریزد، چون دل من از خود شمع بیشتر سوخته است.

هوش مصنوعی: تلخی صبر را برگزیده‌ام، زیرا بی حضور تو شیرینی زندگی احساس نمی‌شود. چگونه می‌توانم به انتظاری که دائماً تلخ است ادامه دهم، آیا هنوز از صبر چیزی در وجودم مانده است؟

هوش مصنوعی: اگر دل زرد من برایت شاد شود، همچون گوسفند در راه تو می‌نشینم تا وقتی که زینت و زیبایی من برایت جلوه‌گر شود.