هوش مصنوعی: برایم درد و رنجی ناشی از عشق و دلشکستگی وجود دارد که هیچ کس جز خودم نمی‌تواند آن را بفهمد. هر مشکلی که برایم پیش می‌آید، ریشه‌اش در دل خودم است.

هوش مصنوعی: من که از خودم بیگانه‌ام، از درد و رنج جدایی چه غمی دارم که دیگران چه رنجی می‌برند؟ برای من این مسائل اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: من از لذت وصالت، حتی با وجود درد و سختی‌ها، نهایت خوشی را تجربه کرده‌ام. لذت شیرین وصل تو برایم به تلخی نیشی می‌ماند که در نهایت همانا خوشی را به ارمغان آورده است.

هوش مصنوعی: اگر دل از آسیب‌های ظلم و ستم پر از زخم شود، غم و اندوهی وجود ندارد، چرا که لب‌های شیرین و قرمز تو، می‌تواند مرهمی بر زخم‌های دل من باشد.

هوش مصنوعی: اگر زهر نگاه تو کام همه را تلخ کند، تلخی آن برای من چندان اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که به وصل تو برسم، ولی می‌دانم که این مسیر بسیار طولانی و دشوار است.

هوش مصنوعی: اگر به مانند فردی بی‌هویت باشم، چه کار کنم؟ اگر به محبوب خود سجده نکنم. من به پرستش بت‌ها مشغولم و این به خاطر ایمان و ملت من است.