شمارهٔ ۳۳
از که نالم که فغان از دل ریش است مرا
هر بلایی که بود از دل خویش است مرا
شربت وصل تو بی زخم فراقی نبود
لذت نوش پس از تلخی نیش است مرا
من که بیگانه ام از خویش و محبت سوزم
چه غم از محنت بیگانه و خویش است مرا
مگرم کعبه امید پس از مرگ دهند
کاین ره دور و درازی است که پیش است مرا
گر دل از زخم جفای تو شود ریش چه غم
مرحمت های غمت مرحم ریش است مرا
گرچه خوبان بمن خسته جفا کم نکنند
شکر ایزد که وفا از همه بیش است مرا
سجده روی نکو اهلی اگر بد کیشی است
بت پرستم چه غم از ملت و کیش است مرا
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
از که نالم که فغان از دل ریش است مرا
هر بلایی که بود از دل خویش است مرا
هوش مصنوعی: من از چه کسی شکایت کنم وقتی که دلbroken من به شدت در حال نالیدن است؟ هر مشکلی که برایم پیش بیاید، ریشهاش در دل خودم است.
شربت وصل تو بی زخم فراقی نبود
لذت نوش پس از تلخی نیش است مرا
هوش مصنوعی: بغض و اندوه جدایی باعث میشود که شیرینی وصال تو بدون درد و غم جدایی قابل چشیدن نباشد، مانند لذت نوشیدن شربت بعد از تجربه تلخی نیش زنبور.
من که بیگانه ام از خویش و محبت سوزم
چه غم از محنت بیگانه و خویش است مرا
هوش مصنوعی: من که از خودم و عشق بیگانه هستم و از درد و رنج میسوزم، چه اهمیت دارد که محنت بیگانهها یا نزدیکان برایم مهم باشد؟
مگرم کعبه امید پس از مرگ دهند
کاین ره دور و درازی است که پیش است مرا
هوش مصنوعی: آیا امیدم را پس از مرگ به کعبه میدهند؟ زیرا این مسیر، بسیار طولانی و دشوار است که در پیش رو دارم.
گر دل از زخم جفای تو شود ریش چه غم
مرحمت های غمت مرحم ریش است مرا
هوش مصنوعی: اگر دل من از زخم ستم تو درد ببیند، چه نگرانی؟ زیرا تمام رحمتهای تو، برای درمان این زخمهاست.
گرچه خوبان بمن خسته جفا کم نکنند
شکر ایزد که وفا از همه بیش است مرا
هوش مصنوعی: هرچند که زیبا رویان به من آسیب میزنند و کم مهربانی نمیکنند، اما از خداوند سپاسگزارم که وفا و صداقت در زندگیام بیشتر از همه چیز است.
سجده روی نکو اهلی اگر بد کیشی است
بت پرستم چه غم از ملت و کیش است مرا
هوش مصنوعی: اگر کسی بر روی اشخاص نیکو سجده کند و به راه نادرستی برود، من که بتپرستم، دیگر چه غمی از ملت و دین دارم؟