هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به حال عاشق درمانده‌ای اشاره می‌کند که جز سوز و گریه، کار دیگری ندارد. او به گل زیبایی می‌نگرد و از او می‌پرسد که چرا از گریه او خنده می‌زند. به نوعی، احساس ناامیدی و درد عاشقانه را در برابر زیبایی و بی‌تفاوتی معشوق بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: باغبان در باغ گلکاری کرده و در زمان او اگر گلی از زیبایی تو شرمندگی حس کند، باغبان چه برگی از این موضوع را به دوش می‌کشد؟

هوش مصنوعی: کشتن بذر محبت در دل بنده، به عهده خود اوست. اگر باران رحمت نبارد، تقصیر بنده چیست؟

هوش مصنوعی: در حالی که من به خاطر بدشانسی‌ام در خون خود غرق شده‌ام، نمی‌دانم بخت و سرنوشت خوشی که چه چیزی می‌تواند باشد.

هوش مصنوعی: وقتی محبوبم بخواهد که مرا به هلاکت برساند، این کار برای چه کسی انجام می‌شود؟ چون اگر دل معشوق بر اثر عشق کشته شود، پس زندگی عاشق چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: تفاوت زیادی میان ارزش و مرتبه پادشاه و بندگان او وجود دارد، درست مانند تفاوتی که بین نور خورشید و نور ماه تابان وجود دارد.

هوش مصنوعی: گلرخان و دوستانش در شادی و لذت غرق شده‌اند و هیچ‌کس به حال بی‌نوا و درمانده‌ای که در رنج و سختی است، توجهی نمی‌کند یا نمی‌پرسد.