هوش مصنوعی: وقتی تو مانند شمع به ما نگاه می‌کنی، اشتیاق و آرزوهای ما بیشتر و تندتر از قبل شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: در میخانه، دلشاد و خوش حال، آنهایی که خم را می‌شکنند، با شراب به سلامت می‌نوشند. در این میان، سنگ تهمت و ملامت از میان می‌شکند و دیگر بر ما تاثیر نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: هرکس که در راه عشق جان خود را فدای عشق کند، دیگر نیازی به شست‌وشو ندارد. خون او همانند آب پاکی است که غم و درد را از دل می‌زداید.

هوش مصنوعی: ناله‌ای که شبیه صدای شیشه است، از غم تو خواسته که دل را خالی کند. آه، چه بسا که گریه‌ام به مانند گره‌ای بر گردن ما شده و جلوی تو مانع ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: ای کعبه‌ی عاشقان، تو که دل‌های واقعی در تو جا دارد، چه کار می‌کنی با دل‌های سنگی و بی‌احساس؟ چرا به سوی ما که نیازمند توایم، روی نمی‌آوری؟

هوش مصنوعی: به او گفتم که از دل تو آلودگی من پاک شود، اما او پاسخ داد که گاهی باد خاک تو را به کوچه ما می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر کسی خسته و دلش شکسته است، او را دست کم نگیر. روزی خواهد رسید که بر سر قبر ما مانند گلی زیبا بر سر خاک ما بگذارد و عطر و یاد ما را با خود ببرد.