هوش مصنوعی: ای دل، وقت آن رسیده است که زخم‌های ستم را از پاهایت برداری و غمی که هیچ‌گاه از دل نتوانسته‌ای پاک کنی، حالا باید از دل بیرون برود.

هوش مصنوعی: فصل خزان غم را به فراموشی می‌سپارد و عطر بهار تازه از راه می‌رسد. حالا وقت آن است که چهره‌ام که زرد شده، پر از شادی و رنگ گل لاله گردد.

هوش مصنوعی: دید تو دیگر غمگین نباش، ای چشم! زمان آن فرا رسیده که از شادی اشک بریزی و دیگر نگران گذشته نباش.

هوش مصنوعی: به این سرنوشت شوم قضا و قدر، از گریه و اشک خود بکاه، زیرا که این غم و اندوه ممکن است باعث شود که آسمان نیز از شدت درد و رنج، فرو بریزد. اکنون وقت آن است که در این وضعیت فکر کنیم.