هوش مصنوعی: رفتی و تصویر تو از خاطرم محو نشد، حتی خال تو هم برایم همچنان در نظر است و فراموش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: خاری که به پای دلم از تو نشسته است، تا زمانی که از خاک من سر برنیاورد، از دل من بیرون نمی‌رود.

هوش مصنوعی: کار من به حدی سخت و دشوار شده که آزار و انتقادات مردم باعث رنجش و ناامیدی‌ام شده است. از درد زخم‌های زبانی که مردم به من زده‌اند، جانم در حال رفتن است و آثار آن طعنه‌ها هنوز از دل و وجودم پاک نشده است.

هوش مصنوعی: هرگز شبی نبوده که از غم تو دل من مثل شمع دود کند و از بین برود.

هوش مصنوعی: رفتم به خاک و زیر سرم حسرتی باقی ماند که انگار همیشه هیچ دستی برای کمک به من نیامد.

هوش مصنوعی: آدم‌ها مانند شمع هستند و من برایشان به تنهایی با درد و عذاب شب و با ناله‌های صبح سر و کار دارم.

هوش مصنوعی: اگرچه اهلی در خون خود غرق شده است، اما اشک‌های او به خاطر نبود سیلاب گریه‌اش بی‌وقفه ادامه دارد و از بین نمی‌رود.