اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آتشین لعلی که همچون شمع جان سوزد مرا</p></div>
<div class="m2"><p>بر زبان گر نام او آرم زبان سوزد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن لب خندان نمی سوزد بداغ حسرتم</p></div>
<div class="m2"><p>این که بر ریشم نمک می پاشد آن سوزد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>غنچه وارم بهر او صد داغ پنهان بر دل است</p></div>
<div class="m2"><p>آشکارا خندم و داغ نهان سوزد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گریه ام روغن ز مغز استخوان ریزد چو شمع</p></div>
<div class="m2"><p>بسکه داغ عشق مغز استخوان سوزد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>آتش غیرت چو بلبل سوزدم کانشاخ گل</p></div>
<div class="m2"><p>دیگران را در کنار و در میان سوزد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>مهربانی های او یاد آرم و سوزم کنون</p></div>
<div class="m2"><p>آتشی کافروخت اول این زمان سوزد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>اهلی از داغ غمم چون شمع بی تاب و توان</p></div>
<div class="m2"><p>آتش غم چند جان ناتوان سوزد مرا</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۹۸

شمارهٔ ۲۴

آتشین لعلی که همچون شمع جان سوزد مرا
بر زبان گر نام او آرم زبان سوزد مرا
آن لب خندان نمی سوزد بداغ حسرتم
این که بر ریشم نمک می پاشد آن سوزد مرا
غنچه وارم بهر او صد داغ پنهان بر دل است
آشکارا خندم و داغ نهان سوزد مرا
گریه ام روغن ز مغز استخوان ریزد چو شمع
بسکه داغ عشق مغز استخوان سوزد مرا
آتش غیرت چو بلبل سوزدم کانشاخ گل
دیگران را در کنار و در میان سوزد مرا
مهربانی های او یاد آرم و سوزم کنون
آتشی کافروخت اول این زمان سوزد مرا
اهلی از داغ غمم چون شمع بی تاب و توان
آتش غم چند جان ناتوان سوزد مرا

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

آتشین لعلی که همچون شمع جان سوزد مرا

بر زبان گر نام او آرم زبان سوزد مرا

آن لب خندان نمی سوزد بداغ حسرتم

این که بر ریشم نمک می پاشد آن سوزد مرا

غنچه وارم بهر او صد داغ پنهان بر دل است

آشکارا خندم و داغ نهان سوزد مرا

گریه ام روغن ز مغز استخوان ریزد چو شمع

بسکه داغ عشق مغز استخوان سوزد مرا

آتش غیرت چو بلبل سوزدم کانشاخ گل

دیگران را در کنار و در میان سوزد مرا

مهربانی های او یاد آرم و سوزم کنون

آتشی کافروخت اول این زمان سوزد مرا

اهلی از داغ غمم چون شمع بی تاب و توان

آتش غم چند جان ناتوان سوزد مرا

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات