هوش مصنوعی: من که مثل شمع به خاطر داغ عشق تو می‌سوزم و روشنایی‌ام از این سوختن است، اگر گریه کنم به خاطر غم تو، حداکثر آن است که دامنم خیس خواهد شد.

هوش مصنوعی: در دل‌ها، روشنایی غم شب را جستجو می‌کنند، وگرنه محمود چه نیازی به آن مکان تاریک دارد؟

هوش مصنوعی: این چه جادو و جذبه‌ای است که آن آهو که خودش در خواب است، تو با ناز و عشوه‌ات او را به دام می‌اندازی؟

هوش مصنوعی: تو مانند آفتابی هستی که هیچ‌کس جز آن کسی که دلش مانند آهن است، قدرت دیدن تو را ندارد.

هوش مصنوعی: ای که از جانم باارزش‌تری، آن شراب رنگین را بنوش؛ چرا که دل من در کمین وسوسه‌ای است که می‌خواهد تو را فریب دهد.

هوش مصنوعی: همه افراد مشکلات و رنج‌های خود را با پزشکان در میان گذاشتند، اما داستان رنج و دل‌تنگی ما آن‌قدر عمیق و پیچیده است که نمی‌توانیم آن را بیان کنیم.

هوش مصنوعی: به خاطر ظلم و آسیب دیگران، شخص مورد نظر از محبت و مهربانی بی‌بهره است و نهایت دوستی کسانی که ادعا می‌کنند دوست او هستند، در واقع دشمنی و کینه‌توزی آن‌ها را نشان می‌دهد.