هوش مصنوعی: امروز روزی ابری است و ساقی ما به ما جان می‌بخشد، سایه رحمت او هرگز از بالای سر ما کم نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ای عمر، لحظه‌ای به ما بپیوند و از در ما وارد شو قبل از آنکه مرگ در را به روی ما بخواند.

هوش مصنوعی: خاک ما، که سوخته‌ها هستند، را حقیر نپندار، زیرا آسمان، چهره زیبای ما را از خاکستر ما ساخته است.

هوش مصنوعی: نخل مقصود تویی و از شاخه دوستی‌ات، برای ما کافی است که فقط بر ما نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: اشک‌های من مانند نقره است و چهره‌ام چون طلا می‌درخشد. به یک نظر بینداز که هرگز نگاهت به نقره و طلا نرسیده است.

هوش مصنوعی: سرم را بر بالین نمی‌گذارم، زیرا ظلم تو به قدری سنگین است که بستر ما از خون دل‌مان فشرده و تنگ شده است.

هوش مصنوعی: ما انسان‌هایی هستیم که با تمام وجود به تو وفاداریم، چرا که به درستی می‌دانیم در هر جا، تو از ما برتر و بزرگ‌تر هستی.

هوش مصنوعی: ما از بزرگواری تو سپاسگزاریم، چرا که از لطف تو به ما می‌رسد آنچه که برای ما مناسب و ضروری است، حتی اگر در دل خود درد و رنجی داشته باشیم.