هوش مصنوعی: اگر تن ناتوانم بسوزد، غم و اندوه برای من اهمیتی ندارد، زیرا من دل‌باخته کسی هستم.

هوش مصنوعی: من به قدری در شب‌ها در حرف‌های خود غرق می‌شوم و دیوانه‌وار صحبت می‌کنم که همسایه فکر می‌کند کسی در کنارم است و با من صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: ای مرگ، جانم را به من ببخش، زیرا آن زلف سیاه مانند دامی است که هر رشته‌اش جان مرا به هوس و آرزوهایم گره زده است.

هوش مصنوعی: باغبان، مرغ دل من در قفس نماند، در را باز کن تا به چمن برود، زیرا دل من در این قفس تنگ احساس آزادی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: ای شیرین‌زبانی که لبانت همچون شکر است، به خاطر این که همیشه در کنار تو موجودی دلسرد کننده وجود دارد، از اطراف خود بران. چرا که هر جا که شیرینی و خوشمزگی باشد، حشره‌ای هم وجود دارد.