اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا چند باشد این غم پنهان که با من است</p></div>
<div class="m2"><p>تا کی بلای تن کشد این جان که با من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آسوده اند جان و دل من که با تواند</p></div>
<div class="m2"><p>در زاری است دیده گریان که با من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ظاهر نمی کنم غم خود کز علاج خلق</p></div>
<div class="m2"><p>کی به شود جراحت پنهان که با من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گر آرزوی گنج وصالت کنم مرنج</p></div>
<div class="m2"><p>کین آرزو کند دل ویران که با من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>اهلی اگر چه می شود از دیده یار دور</p></div>
<div class="m2"><p>چون در دل من است همان دان که با من است</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۱۱۷

شمارهٔ ۱۶۲

تا چند باشد این غم پنهان که با من است
تا کی بلای تن کشد این جان که با من است
آسوده اند جان و دل من که با تواند
در زاری است دیده گریان که با من است
ظاهر نمی کنم غم خود کز علاج خلق
کی به شود جراحت پنهان که با من است
گر آرزوی گنج وصالت کنم مرنج
کین آرزو کند دل ویران که با من است
اهلی اگر چه می شود از دیده یار دور
چون در دل من است همان دان که با من است

شمارهٔ ۱۶۰

شمارهٔ ۱۶۱

تا چند باشد این غم پنهان که با من است

تا کی بلای تن کشد این جان که با من است

آسوده اند جان و دل من که با تواند

در زاری است دیده گریان که با من است

ظاهر نمی کنم غم خود کز علاج خلق

کی به شود جراحت پنهان که با من است

گر آرزوی گنج وصالت کنم مرنج

کین آرزو کند دل ویران که با من است

اهلی اگر چه می شود از دیده یار دور

چون در دل من است همان دان که با من است

شمارهٔ ۱۶۱

اطلاعات