هوش مصنوعی: این غم پنهانی که همیشه با من است، تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ و تا چه زمانی این جان که به همراه من است، چنین رنجی را تحمل خواهد کرد؟

هوش مصنوعی: دل و جان من آرام است، چرا که در کنار تو هستم. چشمی که گریان است، در واقع همراهم است و در این حال، از زاری حرف می‌زند.

هوش مصنوعی: من غم خود را نشان نمی‌دهم، چون می‌دانم درمان دردهای پنهان دیگران چگونه ممکن است باشد. این جراحتی است که فقط خودم از آن آگاه هستم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم یاد و آرزوی وصالت را داشته باشم، تو ناراحت نشو؛ زیرا این آرزو در دل من که ویران است، زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: گرچه محبوب از دیدگانم دور است، اما او در دل من حضور دارد و می‌دانم که همیشه با من است.