اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نمود چاک گریبان تنت که نسترن است</p></div>
<div class="m2"><p>تو یوسفی و گواه تو چاک پیرهن است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حریف شاهد و ساقی کجا بود زاهد</p></div>
<div class="m2"><p>میان خضر و مسیحا نه جای اهرمن است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سبو بیار که آبی بر آتش بزنم</p></div>
<div class="m2"><p>که آتشی عجب امروز در نهاد من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>تو سر عشق چه دانی خموش شو واعظ</p></div>
<div class="m2"><p>سخن دراز مکن درس عشق یک سخن است</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>ز غصه چاک زدن جامه تا بکی اهلی</p></div>
<div class="m2"><p>گذار جامه دریدن، که نوبت کفن است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴۵

نمود چاک گریبان تنت که نسترن است
تو یوسفی و گواه تو چاک پیرهن است
حریف شاهد و ساقی کجا بود زاهد
میان خضر و مسیحا نه جای اهرمن است
سبو بیار که آبی بر آتش بزنم
که آتشی عجب امروز در نهاد من است
تو سر عشق چه دانی خموش شو واعظ
سخن دراز مکن درس عشق یک سخن است
ز غصه چاک زدن جامه تا بکی اهلی
گذار جامه دریدن که نوبت کفن است

شمارهٔ ۱۴۳

شمارهٔ ۱۴۴

نمود چاک گریبان تنت که نسترن است

تو یوسفی و گواه تو چاک پیرهن است

حریف شاهد و ساقی کجا بود زاهد

میان خضر و مسیحا نه جای اهرمن است

سبو بیار که آبی بر آتش بزنم

که آتشی عجب امروز در نهاد من است

تو سر عشق چه دانی خموش شو واعظ

سخن دراز مکن درس عشق یک سخن است

ز غصه چاک زدن جامه تا بکی اهلی

گذار جامه دریدن، که نوبت کفن است

شمارهٔ ۱۴۴

اطلاعات