هوش مصنوعی: عزیز من، هر کسی که در کنار تو احساستی عمیق و دردناک ندارد، انسان واقعی نیست. عشق و شوق با اشک و آه سرد نمی‌تواند وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: لذت عاشق ناشی از شوق دیدار است و او به خواب و خوراک اهمیت نمی‌دهد، بلکه تنها آرزوی ملاقات معشوق را دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی او در دل‌های پاک و صاف نمایان می‌شود و برای دیدن این زیبایی، دل باید بدون هرگونه کدورت و آلودگی باشد.

هوش مصنوعی: ترس و وحشت مردم از کجا ناشی می‌شود و عشق و محبت از کجا به وجود می‌آید؟ آیا هر کسی که مانند مجنون است، می‌تواند به این مسیر بیفتد؟ فردی نیست که چنین قدرتی داشته باشد.

هوش مصنوعی: مردم بی‌درد از غم و رنج ما بی‌خبرند و تنها کسی که می‌تواند به درستی احساس درد دل ما را درک کند، کسی است که خود دردی را تجربه کرده باشد.

هوش مصنوعی: اشک و ناله من را هیچ کس نمی‌تواند بفهمد. تنها خودت می‌دانی که من چقدر بی‌تقصیر و بی‌ریا هستم و چهره‌ام از نیرنگ و فریبگونگی خالی است.

هوش مصنوعی: در باغ عشق، محبت مانند گلی است که از ابتدا با بذر دوستی کاشته شده و هیچ چیز نمی‌تواند آن را از بین ببرد.