هوش مصنوعی: اگر غم تو را ناز و غمگینی ببیند، من را هم به دیدن تو می‌آورد. تفاوت بین من و تو این است که من ناپایدارم و تو همیشه در دسترس هستی.

هوش مصنوعی: ای کسی که چهره‌ات مانند فرشتگان است و مظهر لطف و محبت هستی، چرا با همه به خوبی و وفا رفتار می‌کنی، اما با من این‌گونه بی‌رحمانه رفتار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: آیا کسی می‌تواند به بلندی و بزرگ‌منشی تو برسد؟ اگر هم برسد، به کجا می‌تواند دستش به تو برسد؟

هوش مصنوعی: نور و روشنی دو چشم ما، بواسطه‌ی عشق و ارادت به تو، به خاکی تبدیل شده است که پای تو بر آن می‌گذارد. از سر صفا و محبت، آرزوی ما این است که چشمان دوستان به تو روشن باشد و چشمان دشمنان تو را کور کند.

هوش مصنوعی: درد و غم تو جان مرا سوزانده است، اما چه می‌توانم بگویم؟ همچنان که شمعی آب شده، دو چشمانم نیز از شوق و اشک روشنی خود را از دست داده‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که نه روز و شب را دیده و نه زیبایی‌های بهشت را، توصیفاتی می‌کند. وای به حال او زمانی که به گلستانی برسد و زیبایی‌های واقعی را ببیند.

هوش مصنوعی: اگر اهلی از آفتاب دور بماند، نگران نباشید، چرا که بالاخره روشنایی به خانه‌تان خواهد رسید.