هوش مصنوعی: او می‌خواست در شب، با دلربایی خود دل مرا بسوزاند و به همین منظور مشعلی درست می‌کرد که جانم را به آتش می‌کشید.

هوش مصنوعی: حیا کن و به استخوان من، که نشانه‌ای از وجودم است، آسیب نزن. چرا که در وجود من، زهر تلخی نهفته است که می‌تواند به تو آسیب برساند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم سخنانم را از دهان بیرون نیاورم تا هیچ‌کس داستان تو را از زبان من نشنود.

هوش مصنوعی: بدون وجود شعله‌ای از عشق تو، هرگز از دهانم نفس بیرون نیامد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل من مانند یک غنچه باز نشده و نشانه‌ای از درد درونم نمایان نشود، هیچ‌کس از اندوه پنهان من باخبر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر دلِ من در آتشِ حسادت و کینه حریفان می‌سوزد، آنها از درد و ناله‌ام هیچ اطلاعی ندارند و بویی از آن نمی‌برند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جانم نسوخت، صدای آهم بالا نرفت. بی‌وجود آتش، چراغ جانم روشن نشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به ناتوانی من رحم نکرده، لااقل به حال دل ضعیف من رحم کن.