هوش مصنوعی: هر که در شب و روز به شادی و سرگرمی مشغول است، اگر روزی چهره‌اش را نمایان کند، وای بر روزی که زشت و تاریک بنماید.

هوش مصنوعی: اگر آن آفتاب که با یک نگاهش جانم را revived کرده، به من توجه نکند، چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: من به دلیل بی‌پناهی و نیازمندی‌ام، مانند چاهی افتاده‌ام. اگر دوست دستانش را دراز نکند تا مرا بالا بکشد، چگونه می‌توانم از این چاه بیرون بیایم؟

هوش مصنوعی: اگرچه به من راه داده‌ای، ای دل大胆، که غیرت داری و از غیرتت نمی‌گذارم که به این سادگی دوباره من را رها کنی.

هوش مصنوعی: من مانند زلف تو درهم و پیچیده‌ام، نه به خاطر خودم، بلکه به این دلیل است که تو هر روز و شب و در تمام مدت، باعث پریشانی من می‌شوی.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم از پاداش عبادتم سخن بگویم، زیرا می‌ترسم که با گفتن آن، اثر خیرش از بین برود و عواقب بدی برایم به همراه بیاورد.

هوش مصنوعی: چون مانند یک گدا در حضور شاهان زیبا هستم، امیدوار نیستم که از در بخشش چیزی بگیرم؛ زیرا تمایل من به بزرگی و شجاعت است.