هوش مصنوعی: من حتی اگر در کوی تو گم شوم، به اندازه یک ذره خاک، برایم بهتر است تا اینکه بخواهم یک ذره غبار دل مردم باشم.

هوش مصنوعی: این چه حالتی است که وقتی بوی تو به مشامم می‌رسد، دلم به شدت تنگ می‌شود و در عین حال لبخند بر لب دارم؟

هوش مصنوعی: اگر درد و رنجی وجود نداشت، زندگی مثل سفالی بی‌حال و بی‌روح می‌شد. من آن شخصی نیستم که به راحتی و لذت‌ها وابسته باشم.

هوش مصنوعی: اگر مرا بکشند، شکایت نمی‌کنم، زیرا مرگ بهتر از این است که در برابر رقیبان تو به ترحم و وابستگی دچار شوم.

هوش مصنوعی: من از مکان شراب‌خواری خارج نمی‌شوم، زیرا اگر روزی خاک شوم، دوست دارم که همانجا، کنار لبه‌ی خمره قرار داشته باشم.