اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گمره عشقم و نبود به من مست گرفت</p></div>
<div class="m2"><p>که چنین می بردم او که مرا دست گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خاک ره گشتن ما عین سرافرازی بود</p></div>
<div class="m2"><p>چشم کوتاه نظر همت ما پست گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>موج بحر کرم افکند مرادم به کنار</p></div>
<div class="m2"><p>ورنه این صید نشاید به دو صد شست گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>از وجود و عدم یار فراغت دارد</p></div>
<div class="m2"><p>هستی ام نیستی و نیستی ام هست گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>اهلی از عشق تو شد کافر و زنار پرست</p></div>
<div class="m2"><p>نام ایمان به زبان بهر زبان بست گرفت</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۱۲۴

شمارهٔ ۱۱۲

گمره عشقم و نبود به من مست گرفت
که چنین می بردم او که مرا دست گرفت
خاک ره گشتن ما عین سرافرازی بود
چشم کوتاه نظر همت ما پست گرفت
موج بحر کرم افکند مرادم به کنار
ورنه این صید نشاید به دو صد شست گرفت
از وجود و عدم یار فراغت دارد
هستی ام نیستی و نیستی ام هست گرفت
اهلی از عشق تو شد کافر و زنار پرست
نام ایمان به زبان بهر زبان بست گرفت

شمارهٔ ۱۱۰

شمارهٔ ۱۱۱

گمره عشقم و نبود به من مست گرفت

که چنین می بردم او که مرا دست گرفت

خاک ره گشتن ما عین سرافرازی بود

چشم کوتاه نظر همت ما پست گرفت

موج بحر کرم افکند مرادم به کنار

ورنه این صید نشاید به دو صد شست گرفت

از وجود و عدم یار فراغت دارد

هستی ام نیستی و نیستی ام هست گرفت

اهلی از عشق تو شد کافر و زنار پرست

نام ایمان به زبان بهر زبان بست گرفت

شمارهٔ ۱۱۱

اطلاعات