اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عاشق مجنونم و صحرای غم جای من است</p></div>
<div class="m2"><p>گر بمیرم دورازو کس را چه پروای من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سوختن در آفتاب غم نه کار هر کس است</p></div>
<div class="m2"><p>سایه من داند این محنت که همپای من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>با در و دیوار در جنگم ز مستیهای عشق</p></div>
<div class="m2"><p>هر کجا بانگی برآید شور و غوغای من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>هر نفس نقش غلط از عشوه در کارم کند</p></div>
<div class="m2"><p>این نه جرم اوست عیب سادگیهای من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>تلخی غم همچو اهلی بر دلم شیرین بود</p></div>
<div class="m2"><p>آنچه پیش دیگران زهر است حلوای من است</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۱۲۳

شمارهٔ ۱۱۱

عاشق مجنونم و صحرای غم جای من است
گر بمیرم دورازو کس را چه پروای من است
سوختن در آفتاب غم نه کار هر کس است
سایه من داند این محنت که همپای من است
با در و دیوار در جنگم ز مستیهای عشق
هر کجا بانگی برآید شور و غوغای من است
هر نفس نقش غلط از عشوه در کارم کند
این نه جرم اوست عیب سادگیهای من است
تلخی غم همچو اهلی بر دلم شیرین بود
آنچه پیش دیگران زهر است حلوای من است

شمارهٔ ۱۰۹

شمارهٔ ۱۱۰

عاشق مجنونم و صحرای غم جای من است

گر بمیرم دورازو کس را چه پروای من است

سوختن در آفتاب غم نه کار هر کس است

سایه من داند این محنت که همپای من است

با در و دیوار در جنگم ز مستیهای عشق

هر کجا بانگی برآید شور و غوغای من است

هر نفس نقش غلط از عشوه در کارم کند

این نه جرم اوست عیب سادگیهای من است

تلخی غم همچو اهلی بر دلم شیرین بود

آنچه پیش دیگران زهر است حلوای من است

شمارهٔ ۱۱۰

اطلاعات