هوش مصنوعی: به ما نوشیدنی بده تا از غم دنیا کمی آرامش بگیریم، زیرا کارهای دنیایی ما را نگران نکند و دل‌مان آلوده نشود.

هوش مصنوعی: بپا خیز و بگذار تا گفت‌وگو با انسان‌های آزاد و زیرک، روح ما را جلا دهد، و نگذار که در دنیای تکراری خانه و مدرسه به فرسودگی دچار شویم.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان با مشکلات و غم‌ها روبرو می‌شود، به جای اینکه با دلخوری و ناامیدی پیش برود، بهتر است که از این احساسات منفی فاصله بگیرد و خود را از غم‌های بی‌فایده رها کند.

هوش مصنوعی: اگر دنیا نبود، ما از آن رندان نیستیم که به خاطر غم‌ها ناامید و از پا افتاده شویم.

هوش مصنوعی: لب تو به هزاران آرزو آغشته است وقتی که می‌خواهم آن را ببوسم، مگر لحظه‌ای که مثل شراب از همه زنگارها پاک شویم.

هوش مصنوعی: از غم می‌سوزیم و در چشمان صاحب‌نظران مانند سرمه تیره و تار شده‌ایم، اگر زیر قدم تو فدای تو شویم.

هوش مصنوعی: ما مدتی طولانی در تلاش بودیم و به هر سمتی دویدیم تا دل خود را پیدا کنیم، حالا که به هدف‌مان رسیده‌ایم، احساس می‌کنیم که می‌توانیم راحت و بی‌دغدغه باشیم.