هوش مصنوعی: وقتی که نمی‌توانم از غم و اندوهی عمیق رهایی یابم، جز اینکه جانم را فدای این درد کنم، هیچ راه‌حلی برای این وضعیت پیدا نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر غم تو، دوران جوانی‌ام را به خزان تبدیل کردم و هنوز فرصتی برای دیدن زیبایی‌ها و لذت بردن ندارم.

هوش مصنوعی: از ظلم و ستم تو در‌ به‌دری و آوارگی در دنیا افتادم، اما باز هم هیچ‌کس را مانند خودم در این آوارگی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: من هنوز در تاریکی شب هستم و با هزاران مشعل سعی در روشن کردن آن دارم، اما شبی که مانند تو، روشن و زیبا باشد، نمی‌توانم پیدا کنم.

هوش مصنوعی: دل من با هزار زخم زبان به سختی می‌سوزد، ولی هیچ نشانه‌ای از درد را در خود نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: شب‌ها به خاطر غصه خوابم نمی‌برد، و اگر روزی مورد سرزنش کسی از اهل ستم قرار نگیرم، باز هم آرامش خاطر ندارم.

هوش مصنوعی: به خاطر دوستی‌ام، هرگز از خانقاه به کسی که در عشق و محبت مانند می‌نوشید، چیزی به دست نمی‌آورم.