هوش مصنوعی: ما بارها جان‌مان را به خاطر شوق وصالت فدا کرده‌ایم و برای تو به این عشق و محبت زندگی کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: بر ما به خاطر زبان‌ها و حرف‌هایی که زده‌اند، فشار و تنگنا ایجاد کرده‌اند، اما ما تنها هنگامی که گرهی از زیبایی زلف تو باز کرده‌ایم، جواب داده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر دیگران از آتش خشم تو فرار کردند، ما مانند شمع تا آخرین نفس، ایستاده‌ایم.

هوش مصنوعی: هرگاه که تو به ما نگاه می‌کنی، مانند این است که تو در نقشی بازی می‌کنی. ما هم مانند یک آینه صاف و ساده به تو می‌نگریم و هیچ چیز بیشتری نداریم.

هوش مصنوعی: امشب در حالی که نمی‌گرییم، در حسرت و اندوه به سر می‌بریم. از غم و اندوه رهایی یافته‌ایم اما همچنان در آتش مشکلات و سختی‌ها گرفتاریم.

هوش مصنوعی: ای ابر، لطفاً به ما رحم کنید، چون همچون غنچه‌ای پژمرده‌ایم اما دل‌مان امیدوار به شکفتن است.

هوش مصنوعی: ما از نظر وجودی به اندازه یک ذره کوچک‌تر هستیم و در مقابل تو، که در کوی تو هستیم، مثل اهل آن دیار هستیم. اما به خاطر محبت تو، از همه موجودات دیگر بزرگ‌تر و ارزشمندتر هستیم.