اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بسکه به دل می زنم سنگ که دلدار رفت</p></div>
<div class="m2"><p>کار دل از دست شد دست هم از کار رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حال چه پرسی زمن از هجر سوخت</p></div>
<div class="m2"><p>کار به مردن کشید قصه ز گفتار رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بود مرادم که زود شب بشود روز وصل</p></div>
<div class="m2"><p>کی به مراد کسی چرخ ستمکار رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>عمر گرانمایه رفت هجر در آمد زدر</p></div>
<div class="m2"><p>پای گریزم نماند قوت رفتار رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>ساقی مجلس برفت بزم بر آمد بهم</p></div>
<div class="m2"><p>گل زچمن شد برون رونق گلزار رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>اهلی اگر جان کنی صرف سگانش رواست</p></div>
<div class="m2"><p>زانکه در آن حلقه دوش ذکر تو بسیار رفت</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۹

بسکه به دل می زنم سنگ که دلدار رفت
کار دل از دست شد دست هم از کار رفت
حال چه پرسی زمن از هجر سوخت
کار به مردن کشید قصه ز گفتار رفت
بود مرادم که زود شب بشود روز وصل
کی به مراد کسی چرخ ستمکار رفت
عمر گرانمایه رفت هجر در آمد زدر
پای گریزم نماند قوت رفتار رفت
ساقی مجلس برفت بزم بر آمد بهم
گل زچمن شد برون رونق گلزار رفت
اهلی اگر جان کنی صرف سگانش رواست
زانکه در آن حلقه دوش ذکر تو بسیار رفت

شمارهٔ ۱۰۷

شمارهٔ ۱۰۸

بسکه به دل می زنم سنگ که دلدار رفت

کار دل از دست شد دست هم از کار رفت

حال چه پرسی زمن از هجر سوخت

کار به مردن کشید قصه ز گفتار رفت

بود مرادم که زود شب بشود روز وصل

کی به مراد کسی چرخ ستمکار رفت

عمر گرانمایه رفت هجر در آمد زدر

پای گریزم نماند قوت رفتار رفت

ساقی مجلس برفت بزم بر آمد بهم

گل زچمن شد برون رونق گلزار رفت

اهلی اگر جان کنی صرف سگانش رواست

زانکه در آن حلقه دوش ذکر تو بسیار رفت

شمارهٔ ۱۰۸

اطلاعات

حاشیه ها