هوش مصنوعی: راز دل‌آشفتگی‌ام را مانند شعله‌ی شمع در درون خود دارم، زیرا اگر بخواهم آن را بگویم، این کار برایم بسیار دشوار است و جرات بیان آن را ندارم.

هوش مصنوعی: چشمانم پر از آتش است به خاطر آن اشکی که می‌ریزم و این آتش که در درونم می‌سوزد، در اعماق استخوان‌هایم نهفته است.

هوش مصنوعی: تو با شوخی‌های خود، دل‌های غمگین را آزرده می‌سازی و من، به خداوند، در این شب می‌کوشم که خود را از آسیب‌های تو محفوظ نگه‌دارم.

هوش مصنوعی: مرا به تیرکمان خودتان نزنید و از کوی من بگذرید؛ زیرا ممکن است من نیز از درد و حسرتی که دارم، تیری در کمان داشته باشم و شما را برنجانم.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از غم و اندوه نشسته‌ام و سرم را به زانوهایم تکیه داده‌ام. ای اهلی، این نشان می‌دهد که برای زندگی و وجودم اهمیت زیادی قائل هستم.