هوش مصنوعی: وقتی تو در باغ نیستی، من چه کار می‌توانم بکنم؟ گل و نسترن را در کجا ببینم و به تماشای چمن مشغول شوم؟

هوش مصنوعی: گل، همچون شعله‌ای است که دل عاشقان را می‌سوزاند. من این احساس را در دامنم و جیب پیراهنم نگه می‌دارم.

هوش مصنوعی: از دور باغ، بی‌یاران و دوستان، دل شکیبا هستم. در لحظه‌ای که هر کسی با دیگری همراه شود، من چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: من کسی را به دام انداختم که از بوی گل می‌تواند دل خود را فریب دهد، اما نمی‌دانم با این دل شیدا چه کار کنم.

هوش مصنوعی: من از تو شکایتی دارم، اما نمی‌دانم چگونه آن را بیان کنم، مثل یک حیوان خانگی که نمی‌تواند با زبان حرف بزند، نمی‌دانم چه بگویم یا چطور احساساتم را به زبان بیاورم.