هوش مصنوعی: من از غم تو آنقدر اشک ریخته‌ام که چهره‌ام شبیه گل لاله شده است. اگر به یاد تو باشم، حتی می‌توانم جرعه‌ای از شراب خونین بنوشم.

هوش مصنوعی: زهر مرگ تلخ است، اما تلخی جدایی از تو حتی بیشتر است. بدون داشتن شربت وصال تو، این زهر را چطور می‌توانم بخورم؟

هوش مصنوعی: عشق من به قدری سوزان و شدید است که هر کس فقط به من نگاه کند، خواهد دید که مانند شیشه‌ای هستم که از درون، خون جاری است.

هوش مصنوعی: وقتی که دیگر نگران جنون نیستم، چه اهمیتی دارد؟ کارم به جایی رسیده که دیگر از دیوانگی نمی‌ترسم.

هوش مصنوعی: آدمی در اثر بی‌رحمی سرنوشت و ناملایمات زندگی، به زحمت و سختی دچار می‌شود. تا کی باید از این جام پر از درد و غم بنوشم؟