هوش مصنوعی: می‌گویم که بخت سیاه و بدی دارم، اما نمی‌دانم که دلیل این حال من کیست. آیا کسی دیگر هم مانند من در این دنیا وجود دارد که به اندازه من دچار سوختگی و زحمت باشد؟ در واقع، آیا کسی دیگر هم مسئول این وضعیت من است؟

هوش مصنوعی: من به جان خود چه کار می‌کنم و چطور می‌توانم مانند یک کوه‌نورد که سنگی را از راهش برمی‌دارد، از مشکلات و موانع زندگی‌ام عبور کنم؟ در اینجا، سوال اصلی این است که در این مسیر سخت و پرچالش، چه کسی می‌تواند به من کمک کند؟

هوش مصنوعی: من تمام وجودم را در آتش دشواری‌ها سوزانده‌ام، ای خدا، چه کرده‌ام که این نشانه‌های اندوه و غم در من باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: افرادی مانند من در مقابل تو گیج و شگفت‌زده‌اند، اما خشم تو که ناشی از نگاه من است، از نگاه چه کسی ناشی می‌شود؟

هوش مصنوعی: اگر شب گریه کردی به خاطر سگت، عذرت را قبول نمی‌کنم، چون دلم از غم سوخته است. حالا بگو چه کسی مسئول عذرخواهی است؟

هوش مصنوعی: ای اهلی، بخاطر خدا بپرس که آفتاب من چه کسی بود که یار شد و شمع چه کسی شد که دور او بگردد و ما چه کسانی هستیم؟