هوش مصنوعی: اگرچه زیبایی دیگران برای اهل نظر مشکل ایجاد می‌کند، زیبایی خورشید من مرا به عشق و محبت دیگری می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اگر عاشق سوخته نتواند گریه کند، دلش را از درد پاره خواهد کرد، چون این همه خون در دلش جمع شده است.

هوش مصنوعی: گریه‌ی شمع ناشی از سوختن و ماتم اوست. این گریه به اندازه‌ای است که پروانه از حال و هوای خود بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: محبت و دلسوختگی من نسبت به تو تنها به خاطر وجود تو نیست، بلکه در هر جا که باشی، عشق و ارادت من به تو همچون تزییناتی ارزشمند بر سر من است.

هوش مصنوعی: گل به قدری در نوشیدن ساغر ماهر و متبحر است که هیچ کس بوی کُشته شدن را حس نمی‌کند و همه درد و زخم‌ها از فریاد مرغ سحر ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: دامن زره‌ی تو در دست زاهدان افتاده و ما با سرمه‌کشیدن بر پیشانی خود از دیگران متمایز شده‌ایم. تفاوت ما این است که اهل نظر و اهل ورع به وضوح مشخص هستند.

هوش مصنوعی: اگر عشق و رسوایی در نظر دیگران عیب به حساب می‌آید، تو این را عیب ندان و خود را محدود به آن نکن، چون در واقع این موضوع هنری بزرگ است.