هوش مصنوعی: ای فرزند عزیزم که با پاکی به دنیا آمدی و پاک زندگی کردی، تو نور چشمان من بودی و حالا به واسطه‌ی مرگ، به خاک پیوسته‌ای.

هوش مصنوعی: تو بال‌های بلندی داری که به پرواز می‌شتابی، ای مرغ بهشت! در حالی که زمین، رنگ و بوی بهشت را دارد، تو به آسمان‌ها صعود کرده‌ای.

هوش مصنوعی: دل تو از تلخی و غم روزگار آزرده شده است و اکنون به دنبال درمان و آرامش روحی هستی. در این جستجو، به دنبال چیزهایی هستی که بتوانند آرامش را به تو بازگردانند.

هوش مصنوعی: محل وقوع فنا و از بین رفتن، جایی است که قهرمانان و دلیران به مبارزه می‌پردازند. تو در این فضا که پر از چالش و خطر است، به عنوان یک جستجوگر ناشناخته بی‌پروا و شجاع شده‌ای.

هوش مصنوعی: به سرعت در پی بازی می‌دویدی، مانند غزالی که از شوق و نشاط به دنبال صید است؛ اما ناگهان اجل به سراغت آمد و تو را گرفتار کرد.

هوش مصنوعی: تو حتی یک قدم از خانه‌ات بیرون نرفته‌ای، اما با شگفتی و سرعتی عجیب به آنجا رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: بهار تازه، دل من را شاد کرده بود، اما هنوز جوانه نزده‌ای، و همچون برگی که در پاییز به تاراج رفته، به سرنوشت تلخ خود مبتلا شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو از این خاک پر از غم و اندوه دامن خود را به دور انداختی، آفرین بر تو که از همه این غم‌ها پاک و رها شدی.

هوش مصنوعی: من در پیش تو از ادعای عرفان سخن نمی‌زنم، ای جان پدر، زیرا تو خود راهنمای واقعی و صاحب گنجینه‌ی عارفانه شده‌ای.

هوش مصنوعی: من در وضعیت نامناسبی قرار دارم و تو، ای مروارید خالص، قبل از من دانسته‌ای که چگونه از پرده‌های ناپیدا عبور کنی و به حقیقت برسی.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر جدایی‌ات درد و رنج زیادی را تحمل کرده‌اند، همچنان‌که تو مانند نخل جوانی که بر این درخت پیر زخم زده‌ای، باعث آزار و ناراحتی شده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی دچار زخم و غمی شدی، صبر کن، چون تنها تو نیستی که در این شرایط غمگین شده‌ای.