هوش مصنوعی: بر چهره‌ات، کمندِ زلف زیبا افکنده‌ای، این دامِ فریفتنی که برپا کرده‌ای چیست؟

هوش مصنوعی: تو با گاز گرفتن لب خود، به شیوه‌ای دلنشین و زیبا، در دل من حسی عجیب و عمیق را ایجاد کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در سنگ، نقره وجود دارد و در موهای تابیده، مشک، اما تو با رفتار بازیگوشانه‌ات، همچنان بر قانون‌های دیگران تأکید می‌کنی.

هوش مصنوعی: شما در مشک خود، گلی را که از گره‌های موهای خود بسته‌اید، نگه‌داشته‌اید و همچنین در دل یک سنگ سیاه از کافر، چیزی را قرار داده‌اید.

هوش مصنوعی: پایت مانند گلی است که از شبنم تر شده و هر بار که قدم بر روی گل‌های تازه می‌گذاری، زیبایی و لطافت آن‌ها را بیشتر می‌کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که به دل من نزدیک می‌شوی، حواست باشد که آرام و با احتیاط حرکت کنی، زیرا ممکن است روی آتش‌سوزانی حرکت کنی که احساساتم را درگیر کرده است.

هوش مصنوعی: از آن خطی که مانند تیغ برنده تند و تیز است، دلم به تپش افتاد، چون دیدم که بر لب آن خط، اثری از خون کبوتر وجود دارد.

هوش مصنوعی: پس به سرعت و بی‌ثباتی مانند باد فرار نکن. تو بار سنگینی را بر دوش خود مانند کوهی تحمل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی که با من به دروغ و بی‌احترامی برخورد می‌کنند، چگونه می‌توانم باور کنم که کسی به من اهمیت می‌دهد و به من محبت می‌کند؟

هوش مصنوعی: خودت را عادت نداده‌ای که به بی‌مهری سخن بگویی، و اینگونه رفتار کردن با عدالت و بخشش پادشاهی که کشورت را بنا نهاده نادرست است.

هوش مصنوعی: یعقوب خان که مسئولیتی مهم و بزرگ دارد، به کسی که از موقعیت خود فراتر رفته و در جایگاهی بالاتر قرار دارد، اینگونه خطاب می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به مقام بلند و والای شخصیتی اشاره دارد که به واسطه ویژگی‌ها و جایگاهش، به درجات عالی دست یافته است. معراج به عنوان نماد عروج و ترقی، نشانی از بزرگی و نفوذ این شخصیت دارد. در واقع، او به کمک مقام و پرستیژش، توانسته است به اوج برسد و این موفقیت نتیجه‌ی تلاش و صفات نیکوی اوست.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در وجود تو چه چیزی وجود دارد که با قضا و قدر به شکل یک آینه در برابر دل و روح قرار داده‌ای؟ به عبارتی دیگر، به نوعی تجلی و بازتابی از خودت را در دل و تقدیر دیگران مشاهده می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای روزگار، روشنی تو ناشی از درخشش فکر و عقل اوست و این بی‌انصافی است که به ماه و خورشید تهمت بزنید.

هوش مصنوعی: ای خورشید عهد تو، اکنون همان کسی هستی که در روز نبرد، پیروزی را بر دوش شیر نهادهای.

هوش مصنوعی: هر سکه‌ای که نام تو روی آن حک نشده باشد، مانند آتشی است که بر دل طلا نشسته است.

هوش مصنوعی: در برابر چهره تو، مقام و قدرت دراز شده است؛ اگر بر در خیبر، نشانی از پیروزی داشته باشی.

هوش مصنوعی: شما بارها بیشتر از پادشاهان بزرگ، تاج را بر نیزه زده‌اید و بر سر قیصر گذاشته‌اید.

هوش مصنوعی: تیغ تو مانند جرعه‌ای است که برای نابودی دشمن به کار می‌رود و خرده‌های الماس آن از مواد با ارزشی تهیه شده است.

هوش مصنوعی: هر کس را که با تیغ خود زخم زدی، تا جایی که جان او از هم جدا شود، مانند دو پیکر که در میانه قرار گرفته‌اند، تصور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: آن داوری که به ستم‌دیدگان کمک می‌کند، زخم‌های آن‌ها را با قدرت و عمق از درون ستمگران درمان می‌سازد.

هوش مصنوعی: از آن کعبه که در آن، خلیل (حضرت ابراهیم) با اراده‌ای قوی برای ترویج دین پیامبر (ص) پایه‌گذاری کرده است، برای تو درود و سلامی فرستاده می‌شود.

هوش مصنوعی: کی می‌تواند در ساختار قدرت تو اختلالی ایجاد کند، در حالی که تو پایه‌گذاری آن را بر اساس روش حیدر (علی) قرار داده‌ای؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند این می را از دست کسانی بگیرد که از ابتدا دستی در دستان ساقی کوثر داشته‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند مانند تو به دور خود بنشیند، در حالی که شراب قرمز رنگ و گوهر عقیق بر لبه‌ی جام قرار دارد.

هوش مصنوعی: خداوندی که تو جلوه‌گاه او هستی، چون در حالت بیداری از جام ضیافت عشق نوشیدی، به مانند کسی هستی که با دقت خنجر را بر لبش می‌نهد.

هوش مصنوعی: تو همچون خورشیدی هستی که در سراسر جهان درخشانی و مانند جمشید که صاحب سلطنت و قدرت است، همه چیز در دستان تو قرار دارد و حکمرانی تو بر همه‌ی موجودات سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: فتنه یاجوج چه چیزی است که تو برای کنترل و حکومت بر دنیا، مانند سدی که سکندر ساخت، اقدام کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: دریا تنها یک سطح صاف است، اما تو مانند ابر بخشش خود، گنج‌هایی چون قطرات باران را در دستانت جمع کرده‌ای.

هوش مصنوعی: عالم مانند کشتی‌ای است که بر روی آب در حال حرکت است، و تو در این فضای پرچالش ایستاده‌ای و باید مراقب باشی.

هوش مصنوعی: در سالی که قحطی برپا بود، روز و شب فقط به فکر تولید و کوشش بودند. ولی با این حال، روزی هر کس به مقدر خود از سفره خداوند نصیبش می‌شد.

هوش مصنوعی: فردی که دارای هنر و استعداد است، مورد توجه و پذیرش قرار می‌گیرد، چه خوب باشد و چه بد. مانند گل لاله که زیباست، به هر حال هرکس که بر سرش تاج یا افسر دارد، دارای ارزش و احترام است.

هوش مصنوعی: حسادت تو به قدری سرد و سنگین است که سمندر، که به آتش شهرت دارد، از تب این حسادت لرزیده و در وجودش اثر گذاشته است.

هوش مصنوعی: آن کسی که با محبت و لطف خود دل بندگی را بر دل بنده‌ای نهاد، اکنون به او بزرگترین نعمت‌ها و زیبایی‌ها را عطا کرده است.

هوش مصنوعی: بلبل به خاطر زیبایی و لطافت کلامش شاد و سرزنده است، زیرا همچون گل که گوشش را به صحبت‌های زیبا می‌سپارد، به سخنان هنرمندانه گوش داده است.

هوش مصنوعی: حاکم تو همیشه پایدار است، زیرا که تو برای جلوگیری از آشوب قیامت، پایه‌های ثبات و وعده‌ها را محکم بنا نهاده‌ای.