هوش مصنوعی: به جز تو، هیچ‌کس نمی‌تواند به‌عنوان معبود من باشد. من به زیبایی تو خدمت نکرده‌ام و تنها یک خدای یکتا را پرستیده‌ام.

هوش مصنوعی: عمر من سپری شد و با امید دیدار تو گذشت، اما می‌دانم که دیگر بازگشتی نخواهد بود، مگر اینکه تو به نزد من برگردی.

هوش مصنوعی: من مانند کسی که لباس خود را درمی‌آورد، خود را کنار می‌زنم و خواهم دید که آیا این کار به من کمک می‌کند تا تحمل بیشتری پیدا کنم یا نه.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که شبی در خواب بهشتی را ببیند و دفتری از عالم غیب را برای او بگشاید.

هوش مصنوعی: ای همچون آفتاب صبح که از پشت پرده غیب بیرون می‌آیی، بیایٰ تا غبار و زنگار را از آینه‌ی روزگار پاک کنی.

هوش مصنوعی: به خاطر دوست، دستی که از خون من شسته شده، به خون کسانی که دل‌های آلوده دارند، آغشته نکن.

هوش مصنوعی: هرچند که در زندگی دچار سردرگمی و وسوسه هستم، اما بیا و ببین که چقدر محکم و ثابت قدم ایستاده‌ام و بر جایی که باید، پابر جا هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت و دلتنگی برای تو، مانند لاله‌ای، سینه‌ام را می‌شکافم. از جیب لباس من، چون گلی، اشک‌هایم را به زمین می‌ریزم.

هوش مصنوعی: اکنون که شانس و سرنوشت مانند یوسف عزیز به من روی آورده است، چرا باید عاشقان دیوانه را به کم‌ترین چیز راضی کنم؟

هوش مصنوعی: ای دل، چرا این همه درد و رنج را در زندگی تحمل می‌کنی؟ چرا حال و احوال خود را به جهان نشان نمی‌دهی؟

هوش مصنوعی: آسمان مقام بزرگ و شریفی است که ذات والا و شریف او، اساس بینایی جهان را تشکیل می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که تقدیر به گوش آید و حکم آن جاری شود، انسان باید از غفلت خود آگاه شود و آگاهی خود را افزایش دهد.

هوش مصنوعی: اگر حکمت به ما توجه کند، تعجبی ندارد اگر بتواند مزاج مرگ را به وضع مناسبی تغییر دهد و درمانی برای آن بیابد.

هوش مصنوعی: معلوم است که در صدر همه چیز، عالم او قرار دارد و درخشش و زیبایی او مانند خورشید است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که برای حفظ امنیت و آرامش در برابر خطرات محیطی، منشور یا اصول مشخصی که به عنوان راهنما عمل می‌کند، همانند کشتی نوح در برابر طوفان و سختی‌هاست. اشاره به نون طغرایی نیز به عنوان یک نماد از حمایت و پشتیبانی در این زمینه است.

هوش مصنوعی: دوران سلطنت او بر حال و احوال کهن آسمان اثر دارد و به او اجازه می‌دهد تا ویژگی‌های خاصی را به برکت خود عطا کند.

هوش مصنوعی: اگر خشم او به کوه برسد، تعجبی نیست اگر سنگ هم به خاطر آن نرم و مانند موم شود.

هوش مصنوعی: اگر خشم او به دریای عمیق برسد، حتی سمندر نیز از نفس ماهی‌های دریا تلاش می‌کند تا از آن دور شود.

هوش مصنوعی: صدای زیبا و دلنشین او همچون گوشواره‌ای است که در خوشه‌ای از ستاره‌های آسمانی می‌درخشد و جان را به وجد می‌آورد.

هوش مصنوعی: آیا تو به قدری بلند مرتبه هستی که در حال سجود، فرشتگان با تمام وجود برایت ارزش قائل می‌شوند و تو نمی‌توانی به اطاعت بیایی؟

هوش مصنوعی: در جایی که تو با اراده و تلاش خود قرار داری، حتی خاک هم ارزش کالاهای دنیوی را ندارد و همه چیز در برابر تو بی‌اهمیت است.

هوش مصنوعی: هرگز نام نیکی و سخاوت تو فراموش نخواهد شد، درست مانند اینکه نام حاتم طایی که معروف به generosity است، همواره بر زبان‌ها خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر امروز تو به کسی کمک کنی، او احساس غریبی نخواهد کرد، چون بخشش تو وعده‌ای برای آینده‌ای خوش و راحت خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر به باغ وارد شوی، نسیم ملایمی می‌وزد که برگ‌ها حرکاتی از خود نشان می‌دهند و با زبانی گوش‌نواز سخن می‌گویند.

هوش مصنوعی: در برابر تو، آسمان دستش را به زیر پا می‌گذارد، هرچند که بر دیگران برتری دارد.

هوش مصنوعی: اگر نور زیبایی او نباشد، چشم انسان نمی‌تواند به روشنی و درک درستی دست یابد.

هوش مصنوعی: وجودی مانند تو هرگز شکل دیگری به خود نخواهد گرفت. این زیبایی، کمال و چهره‌ی فرشته‌صفتی تو بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: اهلی امیدوار است که دعا می‌کنی او را ببخشی و از این دو بیت موزون، رنجش او را برطرف کنی.

هوش مصنوعی: دو روز از باقی‌مانده زندگی‌ام را فدای عمر تو می‌کنم، اگر تو از عمر خود بکاهی و به عمر من اضافه کنی.

هوش مصنوعی: اگر زبانم را خاموش کنم و دست دعا به درگاه خدا بلند کنم، وقتی که بخواهم سخن را گسترش دهم، ناگهان به سختی و تنگنا می‌افتم.

هوش مصنوعی: هرگاه شب با زلفی نوازشگر به صبح برسد، عطر و بوی خوشی در فضای دنیا منتشر می‌شود که جان را تازه می‌کند.