هوش مصنوعی: ایستاده است نرمی و آرامیش را بر چرخ نیلی رنگ حفظ کن تا مبادا شیشه‌ات به سنگ برخورد کند.

هوش مصنوعی: بر روی زمین به خاطر شمشیر تو، خون مانند موجی به راه می‌افتد و این موج به حدی لرزه ایجاد می‌کند که دریا از نهنگ به لرزه درمی‌آید.

هوش مصنوعی: سید شریف در تلاش است تا با اراده و قدرت بیشتری از چرخش دنیا و مشکلات آن عبور کند و بر آنها فائق بیاید. او می‌خواهد نشان دهد که اراده و عزمش از هر ننگ و عیبی در زندگی برتر است.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید در آسمان به لرزه درآید، مانند اینکه تصویری از آن روی آب حرکت کند، اگر در دست تو شمشیری باشد که بخواهد به سوی جنگ تلو تلو بخورد.

هوش مصنوعی: کودکی که در سرنوشتش خوشبختی نصیبش نشود، هرگز به موفقیت و سعادت واقعی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: تیغ تو مانند آفتاب درخشش پیدا می‌کند، اگر غبار کفر از او پاک شده باشد و در دل چین و فرنگ پنهان نباشد.

هوش مصنوعی: جایی که نور خورشید به اندازه زر و رخشندگی آن بیشتر است، حتی اگر کهکشان را هم با جواهرات تزئین کنند، هنوز هم جلوه‌اش کمتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: پیک صبا به خاطر شرم از زنگ صدای تو، دهانش را مانند غنچه‌ای پر از پنبه می‌کند تا صدای تو را نشنود.

هوش مصنوعی: این یک شگفتی است که تیغ تو چگونه به دشمنان می‌رسد و جامه‌ی قرمز را از تن پلنگ می‌کند.

هوش مصنوعی: جایی که محبت و لطف تو باعث می‌شود تا زمین هم به طلا تبدیل شود، دیگر چه نیازی به چیزهای بی‌ارزش و زرق و برق‌های ظاهری دارد؟

هوش مصنوعی: پای کبک به خاطر نشانه‌ی عدالت تو، به خون آغشته شده و این نشان از گیرایی و شدت آن عدالت است.

هوش مصنوعی: نگاه کن، خشم تو به قدری قوی است که به هیچ وجه نمی‌توانی آن را پنهان کنی، مثل پرنده‌ای که از تخم بیرون آمده و فقط با یک پا می‌تواند بایستد.

هوش مصنوعی: بر دشمنان تو، کاش زمین خشک و بی‌ثمر باشد، در حالی که در آسمان، گل‌ها و زیبایی‌ها وجود دارد که نشان‌دهنده جمال و نور است.

هوش مصنوعی: سرنوشت در دنیای بازی، با درون و اندیشه تو درگیر است. با درک و فهمی مانند تو، نمی‌توان با مهارت و زیبایی خاصی بازی را پیش برد.

هوش مصنوعی: دعوی و ادعای رقیب در برابر تو، فقط باعث خنده می‌شود، زیرا تعصب و خودبزرگ‌بینی او ناشی از خیال باطل و تنگ‌نظری‌اش است.

هوش مصنوعی: اگر با دقت و ظرافت خط بکشی، مانند ببر که با دندان‌هایش بخواهد آسیب بزند، از زبان تیز تیغ به ظاهر زیبا می‌توانی زخم ایجاد کنی. مانند شیری که در قدرت و شدت خود به پلنگ شباهت دارد.

هوش مصنوعی: دوباره این غزل را بشنو که به خاطر شنیدن آن، زهره (روح) سکوت کرد و چنگ (آلت موسیقی) را از دست داد.

هوش مصنوعی: چهره‌ات به قدری زیباست که مانند آینه‌ای می‌درخشد، رنگ چهره‌ات از دوده و زنگ‌ها پاک است و مانند سنگ عقیق به نظر می‌رسد که با جواهرات آراسته شده است.

هوش مصنوعی: ای تویی که زیبایی و معنای واقعی عشق را تجسم کرده‌ای، عقل و تفکر در درک عمق وجود تو مانند تصویر دیواری خاموش و بی‌حاصل مانده است.

هوش مصنوعی: در جایی که تو با قامت زیبایت ظاهر می‌شوی، شگفتی نکن که زمین از شرم تو به زیر می‌رود و به تحریری به خود می‌افتد.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر من، برای انتقامم آماده‌ای، آیا این درست است که به خاطر قتلم بر عرش زیبایی‌ام بیفتی و با هزار سنگ بر من بتازی؟

هوش مصنوعی: نوشته تو احساسی پرزرق و برق و فریبنده دارد و به همین دلیل مانند قمر که در اطرافش فتنه‌ای برپا می‌شود، توجه دیگران را جلب می‌کند. این طور به نظر می‌رسد که گروهی از دشمنان یا مخالفان دور کعبه جمع شده و نیات شومی دارند.

هوش مصنوعی: اگر کسی همچون تو را در صورت زیبا و خوشدل بسازد، بتکده آزری خلیل هیچ‌گاه شکسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: زبانت را باز کن تا داستان تو را بیان کند. حتی اگر وضعیت سخت و دشوار باشد، هنوز هم می‌توانی شکرگزاری کنی.

هوش مصنوعی: اهلی که از لحاظ عقل و تدبیر به تو نمی‌رسد، وقتی که به خاطر ناتوانی‌اش در راه حق دچار مشکل می‌شود، دست به دعا و ناله می‌زند مثل گدایانی که به خاطر عذر و ناتوانی‌شان از دیگران کمک می‌طلبند.

هوش مصنوعی: در دامان آسمان، ماه به مانند پرنده‌ای است که به جستجوی شکار می‌پردازد و به سمت قله‌ها پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کاش خوشبختی و سعادت ما لحظه‌ای درنگ کند، همان‌طور که پرندگان آسمان، برای لحظه‌ای در پرواز می‌ایستند.