هوش مصنوعی: کسی که از خود آگاه نیست و نمی‌داند چه نعمت و احوالی در وجودش نهفته است، نمی‌تواند از معنای واقعی جهان و رموز آن باخبر باشد. در واقع، حال و وضع او مانند دیواری است که هیچ تصویری بر آن نیست و چیزی را نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: از مسیر کعبه، دل خود را از پرستش بت وجودت دور کن. حتی اگر کعبه خود به سنگ تبدیل شود، از مسیر حق و حقیقت عقب‌نشینی نکن.

هوش مصنوعی: چرا کسی در زندگی به دنبال چیدن گل‌ها باشد، درحالی‌که تنها خارها را می‌بیند؟ او که به گلزار رفته، به خاطر دلش نه تنها به گل توجه نمی‌کند، بلکه از خاری که بر سر راهش است، دوری نمی‌کند.

هوش مصنوعی: گل ده روزه دنیا به قدری بی‌ارزش است که حتی این زندگی موقتی و زودگذر، ارزش ندارد و اگر روزی هم به خاک سپرده شود، از یادها می‌رود و دیگر برنمی‌گردد.

هوش مصنوعی: مستی و خوشی حاصل شده از زندگی، ارزش یک لحظه را ندارد، زیرا نباید به سرنوشت و شانس خوشبین بود. به زندگی گذشته نگاه کن و ببین چگونه زمان بر زندگی انسان سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: نگاه محدودی که از دنیا عبور کند، مانند حلقه‌ای می‌ماند که نمی‌تواند چشم را بسته نگه دارد. اگر چشم‌ها را ببندیم، چگونه می‌توانیم بر آنچه در دیدگان است، تسلط یابیم؟

هوش مصنوعی: اگر در جهانی که زندگی می‌کنیم، حوادث و مشکلاتی وجود داشته باشد، آن وقت وضعیت و وضعیت‌دار دنیا هم همین‌طور باقی خواهد ماند. این به نوعی به آن اشاره دارد که ناهنجاری‌ها و چالش‌ها در زندگی، به همان اندازه که در دنیای ما وجود دارد، به ما آسیب می‌زنند و ما را در وضعیتی دشوار قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که کسی که در این مسیر به دنبال خبر و آگاهی است، چگونه می‌تواند از حال و وضعیت افرادی که در این بازار پرهیاهو مست و شاداب هستند، مطلع شود. گویی این افراد به خاطر شادی و نشاط از خود بی‌خود شده‌اند و در این حالت، توجهی به او ندارند.

هوش مصنوعی: این زمین تیره و سیاه، اگر کسی مانند عیسی پای خود را به عقب بزند، آسمان از کهکشان‌ها گوهرها را به پایش می‌بارد تا درخشش او را بیشتر کند.

هوش مصنوعی: در این شکرستان، پرنده‌ای می‌تواند با صدای شیرینش صحبت کند که مانند طوطی رنگی، از خون خود برای زیباتر شدن منقار خود استفاده کند.

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به بی‌رحمی و ظلمی دارد که از سوی سرنوشت یا قضا و قدر به انسان‌ها وارد می‌شود. در واقع، از آنجا که فردی در اثر زخم‌های ناشی از این سرنوشت به شدت غمگین شده و از گریه مغموم است، در عین حال نمی‌تواند از خنده و شادی خودداری کند. این نشان‌دهنده تضاد عمیق احساسات انسانی است که تحت تأثیر شرایط سخت قرار دارند.

هوش مصنوعی: هرگز به دنبال درمان درد خود از دشمن نگرد، زیرا که او به لحاظ طبیعتش نمی‌تواند درد تو را درمان کند.

هوش مصنوعی: اگر از خشم و قهر کسی می‌ترسی، از خودبزرگ‌بینی دوری کن. زیرا ابتدا آتش خشم بر سر کسی خواهد افتاد که به خود متکی است و برتری خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: نترسید از راه راست، اگر به آن پایبند باشی. من می‌بینم که انسانی که بر اساس اصول و آداب رفتار می‌کند، در این مسیر استوار است.

هوش مصنوعی: جوانان، فرصت عبادت و بندگی را از دست ندهید، چرا که اگر پاکی و پاکدامنی را از دست بدهید، در پیری هیچ فایده‌ای ندارد و مثل آب که بر شلوار می‌افتد، بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: در زندگی دو جهان، پاداشی از حق نصیب می‌شود و تو در عبادت و اطاعت مثل کودکی هستی که از کارهایش بیشتر خوشحال است. اگر یک بار دردی به او برسد، از آن خوشحال‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: تو ای کسی که فقط به خود اهمیت می‌دهی، چگونه می‌توانی از حق و حقیقت باخبر باشی، در حالی که برای نان و حفظ جان، ناچار به سجده کردن هستی؟

هوش مصنوعی: اگر تو را دوست می‌دارم، چه تفاوتی دارد که بهشت یا جهنم باشی؟ تو در دل خود جنتی از شهد و شیر و لذت‌ها داری.

هوش مصنوعی: در این مسیر، کسی باید باشد که راه را بشناسد و ببیند؛ وگرنه رفتن بدون دید و آگاهی، مانند این است که مثل گاوی که در آسیاب می‌چرخد، هیچ فایده‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: عزیز مصر، حیف است که تو با این عقل نیکو در دام هوس گرفتار شوی. بیا و بگذار جانت آزاد شود و از این زندان رهایی پیدا کن.

هوش مصنوعی: هر سر مویی در بدن تو یک راز پنهان دارد که تو خود از آن بی‌خبری و نمی‌دانی چه اسراری در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: هرگز کسی که دل و جانش از سختی‌ها و بارهای سنگین زندگی پر شده، نمی‌تواند به اوج و مقام‌های بلند روحانی دست یابد، مانند آنکه که به سنگینی و فشاری که از خوردن به او دست داده، نمی‌تواند به سفرهای معنوی برود.

هوش مصنوعی: دلی که در خوشی‌های دنیوی خود را بشکند، بهتر است که مثل هاروت به چاه غم نیفتد و از آنجا آویزان نشود. در واقع، به جای اینکه به لذت‌های زودگذر دل ببندد و آسیب ببیند، بهتر است خود را از مشکلات دور نگه دارد.

هوش مصنوعی: برای اینکه در مقام رهبری و سروری قرار بگیری، باید عقل و درایت داشته باشی. چرا که نادان‌ها نه تنها شایسته‌ی قدرت نیستند، بلکه اصلاً نمی‌توانند از عهده‌ی آن برآیند.

هوش مصنوعی: پند می‌دهد که اگر مردی به ظلم و ستم دچار شود، باید خود را مظلوم ببیند و از آزار دیگران پرهیز کند. همچنین مردی که می‌تواند درد و رنج دیگران را تحمل کند، نباید به کسی که در حال رنج است، آسیب برساند.

هوش مصنوعی: به ما ضربه نزنید و به سلامتی‌مان آسیب نرسانید، زیرا هیچ‌کس بر سرنوشت خود اختیاری ندارد و نمی‌داند که گردش روزگار چه بر او خواهد آورد.

هوش مصنوعی: اگر انسان با مروت و جوانمردی باشی، از طوفان‌ها و مشکلات زندگی نگران نباش. مروت مانند کشتی‌ای است که افرادی را که با خوبی و مهربانی رفتار می‌کنند، به ساحل نجات می‌رساند و لطف و رحمت خداوند آنها را حمایت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی به نوعی با درویشان رفتار نمی‌کند. خوش به حال آن مردی که رنگ و بوی درویشان را می‌گیرد، حتی اگر رفتار او شبیه آن‌ها نباشد.

هوش مصنوعی: آبی که درویشان برای به دست آوردن یک دینار کوچک خود را به زحمت می‌اندازند، ارزشش به مراتب بیشتر از صد ملک است. در واقع، نیم دیناری که درویش دارد، از نظر معنوی و ارزشی بسیار بالاتر است.

هوش مصنوعی: مهربانی و نوازش باید بدون هیچ انتظار و نیتی باشد، نه مانند دهقانی که به خاطر امید باران دوباره، به محصول خود آبی می‌دهد.

هوش مصنوعی: شخص کریم کسی است که وقتی از تربیت و پرورش دیگران فارغ می‌شود، همچون ستاره سهیل درخشان و زیبا می‌گردد و مانند عقیق رنگین و خوشبو می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که تو خرمن زندگی‌ات را داری، نباید منتظر باشی که از دیگران بهره‌ای برسانی، چون هیچ فایده‌ای از این انتظار نخواهی برد. مانند بادی که در نهایت نمی‌تواند عواقب خود را پاک کند.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است زمانی بیهوده به نظر بیاید، اما همیشه این‌طور نیست که نفعی در کار نباشد. گاهی اوقات ممکن است چیزی بسوزد و ضرری هم برساند، اما نتیجه‌ای از آن حاصل شود که ارزشش را داشته باشد؛ مانند بوی خوشی که از عود در حال سوختن به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر چیزی در کمال خود به حد و اندازه‌ای می‌رسد که فراتر از آن نتواند برود. مانند پرنده‌ای که برای پرواز نیاز به نیرومندی خاصی دارد تا به اوج خود برسد.

هوش مصنوعی: اگر خواب مرگ بر تو بیفتد، چه راه چاره‌ای داری؟ چون زمانی که جسم از پا می‌افتد، روح نیز وقت رفتن خود را دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به اهمیت و ارزش درونی انسان اشاره دارد. بیانگر این است که زندگی ما به عنوان موجودات خاکی، زمانی ارزشمند است که به دنبال فضائل و صفات معنوی باشیم. نباید تنها به ظاهر و دنیای مادی توجه کنیم، بلکه باید به عمق وجود خود و ویژگی‌های باارزش دلمان توجه کنیم و آنها را پرورش دهیم. در واقع، تأکید بر این نکته است که هرچقدر هم که دنیا و چیزهای مادی فراوان باشند، ارزش واقعی در چیزهای معنوی و درونی نهفته است.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانی در این دنیای پرآشفتگی و بی‌نظمی، به حقیقت یا هدف مورد نظر خود دستیابی داشته باشی. پس کاری که آغاز کرده‌ای را رها نکن.

هوش مصنوعی: سرنوشت از میان همه احزاب و گروه‌ها بخشی را تعیین کرده است، به طوری که اگر کسی بخواهد سرگین‌چین را با گل‌چین مقایسه کند، این مقایسه شرم‌آور خواهد بود.

هوش مصنوعی: شخصی که به خاطر غرور و خودخواهی بیمار شده است، حتی مرگ هم نمی‌تواند برایش داروی این درد باشد. او نمی‌تواند از جانش رها شود، زیرا چیزی که او را سبکبار و آسوده کند، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: もし悪い運命ی به سر آدمی بیفتد، باید با صبر و تحمل آن را پشت سر بگذارد، چرا که اگر خود بر سر قضای خود به خوبی تأیید کرده باشد، دیگر هیچ‌کس نباید از قاضی شکایت کند؛ زیرا آنچه در زندگی‌اش رخ داده، بخشی از سرنوشتش است.

هوش مصنوعی: حرفی را به گونه‌ای تکرار کن که بخواهی درباره‌اش صحبت کنی. اگر آن کلام شیرینی مثل قند داشته باشد، تکرار آن خوشایند است.

هوش مصنوعی: وقتی پیامبر بعد از چهل سال به نبوت رسید، اگر کسی به او بی‌توجهی نشان دهد، نمی‌تواند در همان لحظه خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: در مسیر رسیدن به مقام بندگی و یکتاپرستی، غیرت همچون نردبانی است که برای بالا رفتن به این مقام نیاز است. اما اولین قدم برای رسیدن به این جایگاه، بدون داشتن ایمان و علم صحیح ممکن نیست.

هوش مصنوعی: وقتی در درگاه قدرت سلطانی به چیزهایی نیاز داشته باشی و نتوانی با وسیله‌ای به آن‌ها دست پیدا کنی، چه فایدهای دارد که به دنبال بزرگی و عظمت خالق بر روی زمین بگردی؟ بهتر است به جای آن، در صفای دل و وجود خود به بارش رحمت و نعمت‌های حق توجه کنی.

هوش مصنوعی: در پرواز جبرئیل فقط ولی (امام) می‌تواند در سیر و مراحل این سفر، نیرویی همچون یک نبی داشته باشد و دیگران توانایی رسیدن به این مرتبه را ندارند.

هوش مصنوعی: اگر وجود نبی، همانند نقطه‌ای از ذات او نباشد که مرکز همه هستی باشد، پس چگونه ممکن است که درستی و راستی وجود داشته باشد؟ در حقیقت، باید گفت که پرگار و گردون در زمان‌های مختلف هیچ ارزشی نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: کجا کسی می‌تواند از بی‌خبری خود بی‌خبری را بشناسد؟ مانند این است که تفاوت بین روز روشنی و شب تاریکی را یک نابینا درک کند.

هوش مصنوعی: در این ظاهر و شکل، او هیچ شباهتی به جنسی ندارد. این تصویر طوطی را در نظر بگیر که به خاطر شباهتش به انسان‌ها، از نظر گفتار ابراز وجود می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی همچون حیدر (علی) را به عنوان مردی بزرگ در نظر بگیرد، در این دنیا در روز افطار، باید به او احسان کند و احترام بگذارد.

هوش مصنوعی: پیامبر، مانند چراغی از نور به دنیا آمد و شمعی از وجود او روشن شد. چه شمعی که نور آن تا روز قیامت باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوق، نظم دل را به کسانی که اهل فهم و دل‌باخته هستند، نشان می‌دهد، اما آنانی که دیدگاهی محدود دارند، نتوانسته‌اند زیبایی او را که همچون پری است، ببینند.

هوش مصنوعی: از نظم من بویی مانند مشگ به مشام می‌رسد که عطر و بوی تمام آهوها در آن وجود دارد، اما عطاری که آن را فراهم کرده است، خود رزاق و روزی‌دهنده نیست.

هوش مصنوعی: من چشمی دارم که در این دنیای پر از گنجینه‌ها، می‌سازد و می‌آفریند. آرزو دارم این اشعار، مانند کحل نیکو، نگاه مردم را روشن کند.

هوش مصنوعی: وقتی که به درک عمیق حقایق می‌رسیم و نام او به عنوان حقیقت مطلق شناخته می‌شود، دیگر نباید به غیر از نام خودش، درباره تاریخ و موضوعات دیگر صحبت کرد.

هوش مصنوعی: نور گرانبهای وجودش، روشنایی بخش دل‌های پاک باشد و از چشمان بدخواهانی که عیب‌جویی می‌کنند، حفظ شود.