هوش مصنوعی: وقتی که عشق و زیبایی معشوق با یک نگاه می‌تواند دل عاشق را به آتش بکشد، من با انتظار دیدن او، به سوی هلاکت می‌روم.

هوش مصنوعی: هرچند که به خاک تبدیل شده‌ام و از هستی رفته‌ام، اما هنوز چشمانم به یاد تو، بر درختی بلند و زیبا می‌نگرند که از مقابل چشمانم عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: تو همچون خورشیدی و اگرچه من مانند غباری در راه تو باشم، باز هم هر ذره از این غبار به سمت تو کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: من آنقدر از غم و اندوه خود غرق درد هستم که هیچ راهی برای نجاتم جز با تیغ تیز و آبدار ندارم.

هوش مصنوعی: از تکه‌های دل و قطره‌های خون جگر، در کنار من، همواره چشمانم شبیه دشت لاله‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی زیبایی تو را در آفتاب ببیند، به خاطر شایستگی خودم در کنارت گریه می‌کنم.

هوش مصنوعی: از شدت غم و درد، خون جگرم را بهاء می‌دهم، ای نسیم صبح! بگذار بوی دل‌انگیز تو را به مشامم برساند.

هوش مصنوعی: به این معناست که: روزگار مثل زلف تو به هم ریخته و بی‌نظم شده است، اما شاید راه حلی وجود داشته باشد که روزگار به زیبایی و شکوه تو دامن بزند.

هوش مصنوعی: دنیا پر از محبت و رحمت است، بخصوص به خاطر وجود میر نجم دین محمود که بر زمین با بخشش‌هایش، رحمت ونعمت الهی را منتشر کرده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی با دیدی پر از احترام به دیگران نگاه کند، می‌تواند آن‌ها را به افراد ارزشمندی تبدیل کند، حتی اگر مانند خاک باشند. مانند زر که به دلیل توجه و ارزش‌گذاری خاص خودش، به گرانبها بودنش شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر طبیعت انسان استقامت و پایداری داشته باشد، می‌تواند به زندگی‌اش کمک کند و پایه‌های عمرش را مستحکم کند، حتی اگر زندگی‌اش پر از نقص و کاستی باشد.

هوش مصنوعی: دریا از باران ابر رحمت شرمنده است، مانند دیگ آشپزخانه که بخار می‌کند و نشان از برکت و نعمت دارد.

هوش مصنوعی: اگر مانند ابر دلش را به دریا باز کند، به گونه‌ای که همچون حباب پر از شادی و احساس باشد، می‌تواند به دریاهای عمیق و وسیع برسد و از زیبایی‌های زندگی بهره‌مند گردد.

هوش مصنوعی: تو یگانه‌ای و تنها تویی که در این زمان، افتخار و بزرگی عصر را به دوش می‌کشی و به خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: اگر عدالت در ذات تو حاکم باشد، رنگ و چهرهٔ شاه و گدا یکسان خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر غبار سوخته در گرمای تابستان به هوا بلند شود، هوای مهربانی تو می‌تواند بهار را بازگرداند.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو تاثیر بگذارد، دشمنی که مقابل توست، به مانند یک میوه‌ی پخته و در حال سوختن خواهد شد و دلش پر از درد و تب خواهد شد.

هوش مصنوعی: تو از جهان و تمام آنچه در آن است بزرگ‌تر و باارزش‌تر هستی، مانند ابری که از دریا برمی‌خیزد و باران خود را بر روی دریا می‌بارد.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی از گلستان آفرینش، هزاران خوشبو را به سمت گل‌های جوان می‌فرستد تا عطر خود را به آنها هدیه کند.

هوش مصنوعی: تو همچون پرنده‌ای بزرگ و زیبا هستی که در جستجوی این هستی و آرزوهایت، حتی بلندپروازترین و بهترین‌ها را به چنگ می‌آوری.

هوش مصنوعی: اگر چراغی از نور فرمان‌برداری نباشد، هیچ‌کسی نمی‌تواند از تاریکی نافرمانی عبور کند.

هوش مصنوعی: اگر این چمن (دنیای ما) ثمره‌ای به سوی تو (خداوند) نیاورد، طوفان حوادث آن میوه را نابود خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر زمانه با تو بد رفتار کند و بی‌ادب باشد، او باید ادب را یاد بگیرد و در غیر این صورت، به تنبیه دچار خواهد شد.

هوش مصنوعی: چون دشمن مهلت زندگی انسان را با خود به دوش می‌کشد و به سمت مرگ می‌برد، بنابراین جهنم و سختی‌های آن نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: عظمت و مقام تو به قدری است که حتی قلم بنده نیز نمی‌تواند به خوبی وصف و بیان آن را در هزار کلمه بگنجاند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به جایگاه والای اهل بیت پیامبر محمد (ص) اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ کس نمی‌تواند به کیفیتی که آن‌ها دارند، افتخار کند. بلکه اگر کسی به این مقام‌ها نرسد، تنها به خود عار می‌زند و از افتخار دور می‌شود. در واقع، اشاره به این دارد که فخر و افتخار واقعی در محبت و ارادت به اهل بیت است و نه در چیز دیگری.

هوش مصنوعی: منبع ثروت و نعمت این خانواده است، به همین دلیل شعر و ستایش این خاندان را به عنوان سرلوحه خود قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: جز بنده، هیچ‌کس صلاحیت اینکه شعر تو را مثل بنده‌ای در برابر خداوند به‌طور شایسته و درست بیان کند، ندارد.

هوش مصنوعی: من فقط به وجود تو امیدوارم و هیچ چیز دیگری. این امید می‌تواند جهان را پر از امید کند.

هوش مصنوعی: همیشه بگذار عطر گل و غنچه در مشام تو باشد، تا خورشید درخشان بر تو تابش کند.

هوش مصنوعی: عمر تو مانند عمر نوح باشد و همچنان که عمر نوح طولانی و بی‌نهایت است، امیدوارم که عمر تو نیز دوام زیادی داشته باشد.